بسم الله الرحمن الرحیم
ستایش خاص خدا است که مالک سلطنت و روان کننده کشتی (وجود)، و مُسَخِر کننده بادها، و شکافنده سپیده دم، و حکم‌فرمای روز جزاء و پروردگار جهانیان است. ستایش خدایى را است که از ترس او آسمان و ساکنانش غرش کنند و زمین و آباد کنندگانش بر خود بلرزند، و دریاها و آنان‌که در قعر آن‌ها شناورى کنند به جنبش و موج در آیند.
درود خدا بر محمد و آل محمد کشتی‌های جاری در پستی و بلندی، در امنیت است کسی که سوارش شود، و کسانی که آن را ترک گویند غرق می‌شوند، و کسانی که بر آن‌ها سبقت گیرند پیمان شکن‌اند، و کسانی که از آن‌ها عقب مانند هلاک شده به حساب می‌آیند، و همراهان آن‌ها پس از این می‌آیند.
﴿قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾.([1])
(بگو اين است راه من كه من و هر كس پيروىام كرد با بينايى به سوى خدا دعوت مى‌كنيم، و منزه است خدا و من از مشركان نيستم).
به کسانی که به سخن گوش فرا می‌دهند و بهترین آن را پیروی می‌کنند. به کسانی که با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارشان دعوت می‌کنند. و به کسانی که حق را می‌شناسند و از اهلش پیروی می‌کنند. و به هر با انصاف و حقیقت‌جو، و به کسانی که بدون احاطه به علم چیزی را دروغ نمی‌شمارند.
همانا از چند تن از علماء جهت مناظره با قرآن کریم یا گوش فرا دادن به آن‌چه از تفسیر قرآن با خود دارم، در نشریات گذشته که توسط انصار امام مهدی (ع) صادر شدند، دعوت نمودم، تا برایشان آشکار گردد، آیا علمم تحصیلی است یا علمی خاص به اهل بیت عصمت (ع) و یا کسی که با ایشان b در ارتباط است؛ اما هیچ کس از علماء پاسخی به این دعوت نداد، بلکه برخی از آن‌ها فتوای تکذیب مرا صادر کرد، بدون این‌که چیزی از من بشنود، با این‌که هیچ دلیل عقلی یا نقلی وجود ندارد که تکذیب اتصال و ارتباط با امام مهدی (ع) را جایز کند، و هر کس خواهان توضیح بیشتر است، به کتاب‌هایی چون (غیبت نعمانی، غیبت طوسی، و کمال الدین شیخ صدوق، و بشارت الاسلام مصطفی کاظمی، و موسوعة الإمام المهدي (ع) اثر سید محمد محمد صادق صدر) مراجعه کند، و همه‌ی این کتاب‌ها از نظر وثاقت نقل و تحقیق در اولویت هستند، و همه فرموده‌ها و روایات اهل بیت (ع) را نقل می‌کنند که بر امکان رؤیت امام مهدی (ع) در زمان غیبت کبری و نیز بر آمدن زمینه‌سازان برای امام مهدی (ع) که برای حکومت ایشان زمینه‌سازی می‌کنند، تأکید دارند.
به هر حال، حمد و سپاس خدایی را که سنّت‌های انبیاء و فرستادگان (ع) را بر ما جاری ساخت، و چیزی نمی‌گوییم جز آن‌چه را که امام حسین (ع) فرمودند: (خداوندا! اگر این باعث رضایت و خشنودی تو می‌شود، بگیر تا این‌که راضی و خشنود گردی). به راستی که تأثیر و وقوع کلام بُرنده‌تر و تیزتر از تیر باران است.
اما اکنون من دعوت به مناظره با قرآن کریم را به برخی مراجع تقلید یادآوری و تکرار می‌کنم تا برایشان ثابت گردد هر آن‌چه از علم نزد خود دارم، برگرفته از علم امام مهدی (ع) است و من فرستاده‌ای از جانب ایشان (ع) هستم؛ تا این‌که بهانه‌ای برای کسی باقی نماند، و به خاطر حرص به هدایت امتی که در طول دوران مورد ظلم و ستم قرار گرفته است، از علماء و رجال دین و مؤمنین و همه‌ی مردم طلب می‌کنم، جهت پاسخ‌گویی به دعوت برای مناظره یاری کنند، تا این‌که همه مشمول فرموده‌ی پروردگار نشوند:
﴿حَتَّى إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴾.([2])
(تا چون [همه كافران] بيايند [خدا] مىفرمايد: آيا نشانههاى مرا به دروغ گرفتيد، و حال آن‌كه از نظر علم بدا‌ن‌ها احاطه نداشتيد آيا [در طول حيات] چه مى‌كرديد).
به خداوند پناه می‌بریم از این‌که از جمله‌ی تکذیب کنندگان آیات الهی باشیم، و از خداوند مسألت داریم توفیق تشرف و خدمت‌گزاری مؤمنین به امام مهدی (ع) را عنایت بخشد که او شنوای اجابت کننده است.
این دعوت برای سه گروه از علماء می‌باشد:
گروه اول: سید علی سیستانی یا سید مرعشی به نیابت از سید سیستانی، به همراه حکم نیابت مُهر شده و صادر شده از طرف ایشان.
سید محمد سعید حکیم، و شیخ محمد اسحاق فیاض. شروط مناظره با این سه تن از علماء این است که مناظره در مکان عمومی و با حضور گواهان و همه‌ی مردم تشکیل گردد؛ و اگر مناظره با هر کدام از ایشان به تکذیب فرستاده‌ی امام مهدی g انجامید، بر تکذیب کننده واجب است که در همان مکان و در مقابل همه‌ی مردم با فرستاده‌ی امام مهدی (ع) مباهله کند.
﴿إِذْ أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدتَّمْ لاَخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ وَلَكِن لِّيَقْضِيَ اللّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَيَحْيَى مَنْ حَيَّ عَن بَيِّنَةٍ وَإِنَّ اللّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾.([3])
(آن‌گاه كه شما بر دامنه نزديک‌تر [كوه] بوديد و آنان در دامنه دورتر [كوه] و سواران [دشمن] پايينتر از شما [موضع گرفته] بودند، و اگر با يک‌ديگر وعده گذارده بوديد، قطعاً در وعدهگاه خود اختلاف مى‌كرديد، ولى [چنين شد] تا خداوند كارى را كه انجام شدنى بود به انجام رساند، [و] تا كسى كه [بايد] هلاک شود با دليلى روشن هلاک گردد و كسى كه [بايد] زنده شود با دليلى واضح زنده بماند و خداست كه در حقيقت شنواى داناست).
گروه دوم:سید کمال حیدری، و سید محمد تقی مدرسی، و سید کاظم حائری.
شروط مناظره با این علماء، ضمن شروط مقرر شده برای گروه اول، با شیخ ناظم عُقَیلی جهت اثبات اصل دعوت و شناخت جزئیات به مناظره بپردازند، و بعد از آن، اگر خواهان مناظره با من در باب علم تفسیر شدند، من به حول و قوه‌ی الهی آماده هستم و مَقدَم آنان را گرامی می‌دارم . و الحمدلله وحده.
گروه سوم: شیخ قاسم طائی، و شیخ محمد یعقوبی، و سید محمد رضا سیستانی.
مناظره با این افراد به عهده‌ی شیخ ناظم عُقَیلی جهت اثبات حقانیّت دعوت و پاسخ‌گویی مفصل به سؤالات مربوط به آن، به همراه تمام شروط سابق و مقرر شده برای گروه اول، به جز مباهله است.
﴿إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ * وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ * وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴾.([4])
(من مأمورم كه تنها پروردگار اين شهر را كه آن را مقدس شمرده و هر چيزى از آن اوست پرستش كنم، و مأمورم كه از مسلمانان باشم * و اين‌كه قرآن را بخوانم پس هر كه راه يابد تنها به سود خود راه يافته است و هر كه گمراه شود بگو من فقط از هشدار دهندگانم * و بگو ستايش از آن خداست به زودى آياتش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهيد شناخت و پروردگار تو از آن‌چه مى‌كنيد غافل نيست).
بقیة آل محمد (ع)
رکن شدید احمد الحسن (ع)
وصی و فرستاده‌ی امام مهدی (ع) برای همه‌ی مردم
موئید به جبرائیل، مسدد به میکائیل و منصور به اسرافیل
(ذریه‌ی آنان نسلی از نسل دیگر است و خداوند شنوای داناست)
نجف اشرف
۱۷/شوال/۱۴۲۴ هـ.ق
۲۱/ آذر ماه/ ۱۳۸۲ هـ.ش
________________________________________
[1]- یوسف: ۱۰۸.
[2]-النمل: ۸۴.
[3]- الأنفال: ۴۲.
[4]-النمل: ۹۳-۹۱.