و الحمد لله رب العالمین 

و صل الله علی محمد و آل محمد الأئمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً

انا لله و انا الیه راجعون 

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم

لعنت خدا و لعنت فرستادگان و فرشتگانش بر دشمنان محمد و آل محمد از پیشینیان و متأخران باد.

﴿قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا﴾.([1])

(بگو آيا شما را از زيان‌كارترين مردم آگاه گردانم * [آنان] كسانى‌اند كه كوشش‏ شان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود مى‌‏پندارند كه كار خوب انجام مى‌دهند). 

ابلیس (لع) از سجده برای خداوند سبحان و متعال روی‌گردان نشد، بلکه قبل از کفر، پرستنده‌ای بود که به خاطر کثرت عبادت و طاعت، طاووس فرشتگان نام گرفت، ولیکن سجده بر آدم (ع) را رد نمود، به اعتبار این‌که او قبله‌ای برای عبادت و شناخت پروردگار است، و شفاعت کننده‌ای بین دستان خدا برای پرستندگان. 

﴿إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ * قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ * قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ * قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ * وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ﴾([2])

(جز ابليس كه خوددارى كرد از اين‌كه با سجده‏‌كنندگان باشد * فرمود اى ابليس تو را چه شده است كه با سجده‏ كنندگان نيستى * گفت من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشک از گلى سياه و بدبو آفريده‌اى سجده كنم * فرمود از اين [مقام] بيرون شو كه تو رانده‏ شده‏اى * و تا روز جزا بر تو لعنت باشد). 

همانا ابلیس (لع) خلیفه‌ی خدا را انکار کرد، و به ایشان و نقشی که خداوند به خلیفه‌ی خود داده بود کفر ورزید، به اعتبار این‌که او شفاعت کننده‌ی بین دستان خدا می‌باشد، و با این فعل ابلیس کافر به خدا شد.

در تاریخ اسلام از زمان وفات رسول الله (ص) مردمی آشکار گشتند که پیرو ابلیس لعنه الله شدند، و خوارجی که با امیر المؤمنین (ع) جنگ نمودند، شعارشان لا حکم الا لله بود (قانون‌گذاری و حُکم فقط از آن خداست)، و آنان با این شعار خواهان این‌که خلیفه‌ی خدا با حکم خدا حکم‌رانی کند نبودند، بلکه هر آن‌چه ابلیس لعنه الله از ضایع کردن و افکندن و کفر به نقش خلیفه‌ی خدای سبحان و متعال در نظر داشت را می‌خواستند. 

خوارج امروزین، وهابیون خداوند آن‌ها را لعنت و ذلیل گرداند، پیروان بن لادن و امثال او از مسخ‌های شیطانی، راه و روش شیطانی ابلیس لعنه الله در انکار نقش خلیفه‌ی خدا بر زمینش و کفر به او را در پیش گرفتند، و با این حال وارد جمع پیروان ابلیس (لع) شدند. ادعایشان توحید و دوری از شرک به خدا از روی کذب و زور است، و آن کاملاً مانند ادعای ابلیس در قبول سجود تنها برای خدا و رد سجود برای آدم (ع)است، زیرا که بنده‌ای بود که از گِل آفریده شده است. پس ابلیس بیماری خود را به آن‌ها سرایت نمود و با ندایش آن‌ها را سبک و خوار کرد، در نتیجه از او پیروی کردند و از گمراه شدگان شدند. 

امروز اندوهگین هستند زیرا که در شمار کسانی که به خانه‌ی فاطمه دُخت محمد یورش بردند و با امیر المؤمنین (ع) در جنگ جمل و صفین و نهروان جنگیدند، حاضر نبودند. و نیز اندوهگین‌اند که در زمان امام حسن (ع) نبودند، تا به او زهر بدهند و جنازه‌اش را تیر باران کنند، پس ضریح او (ع) در حجاز را ویران ساختند. آنان اندوهگین‌اند که در شمار قاتلان امام حسین (ع) در کربلاء نبودند پس سعی و تلاش در ویرانی ضریح ایشان و قتل و کشتار زائران ایشان بر آمدند. و آنان اندوه و حسرت می‌خورند که خود به شخصه با دستان گنه‌کار و خبیث‌شان ائمه معصومین خلفای خدا را به قتل نرساندند، در نتیجه خواستار علنی کردن شراکت و رضایت و تأیید طغیان‌گرانی که ائمه (ع) را به قتل رساندند شدند آن هم با ویران ساختن ضریح‌های ایشان (ع). تا برای همه علنی کنند که آن‌ها راضی به عمل پیشینیان خود که از آن‌ها پیشی گرفتند می‌باشند، مانند یزید فرزند میسون منسوب به فرزند معاویه فرزند هند منسوب به فرزند ابی‌سفیان خداوند همه آن‌ها را لعنت کند.

هروى گوید: (از امام رضا (ع) پرسيدم، اى پسر رسول خدا نظرتان درباره‌ى حديثى که از امام صادق (ع) نقل شده که هر زمان حضرت قائم (ع) ظهور کند، نسل قاتلان امام حسين (ع) را به خاطر کار پدران‌شان مى‌کشد چيست؟ حضرت فرمود: درست است. عرض کردم: فرموده‌ی خداوند عزیز و جلّیل:﴿وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى﴾، (که هيچ کس بار گناه ديگرى را به دوش نمى‌گيرد)، معنايش چيست؟ حضرت فرمود: خداوند در همه‌ى گفتارش صادق است، ولى نسل قاتلان امام حسين (ع) از کار پدران‌شان خرسند و راضى‌اند و بدان افتخار مى‌کنند و هر کس که به کارى راضى باشد چونان کسى است که آن را انجام داده است. و اگر مردى در مشرق عالم کشته شود و مردى در مغرب به قتل آن راضى باشد، اين شخصِ راضى، نزد خدا شريکِ قاتل محسوب مى‌شود. حضرت قائم (ع) هم وقتى ظهور مى‌کند تنها به دليل رضايت اينان به کار پدران‌شان آنان را مى‌کشد. عرض كردم: وقتی قائم (ع) ظهور ‌کنند اول کاری که می‌‌کنند چيست؟ فرمود: دستان فرزندان شيبه را قطع مى‌كند زيرا آنان دزد خانه‌ى خدا هستند).([3])

امروز بعد از یک‌ سال، دوباره دشمنی خود را آشکار کردند و ضریح امامین علی هادی (ع) و حسن عسگری (ع) در سامرا را بمب‌گذاری کرده و ویران ساختند، پس به عمل پیشینیان خود که امامین (ع) را به قتل رساندند کفایت نکردند، بلکه امروز می‌خواهند تمامی آثار امامین (ع) که فرزندان رسول الله (ص) و امتداد طبیعی حضرت محمد (ص) و ایفاگران رسالت الهی ایشان (ص) هستند را نابود سازند. الله تعالی فرمود:

﴿...قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ﴾.([4])

(... بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى درباره خويشاوندان، و هر كس نيكى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد] براى او در ثواب آن خواهيم افزود قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است). 

آن‌ها این‌چنین، دشمنی خود را نه تنها با آل محمد (ع) بلکه با رسول الله (ص) و خداوند سبحان و متعال آشکار ساختند، پس به جای محبت به آل محمد (ع) که خداوند در قرآن آن را بر همگان واجب ساخته است، به دشمنی و کینه‌توزی نسبت به ایشان (ع) پرداختند. سخنِ بیشتری از آن‌چه که یک‌سال پیش، هنگامی که این خوارج، وهابیون لعنهم الله به ویران ساختن ضریح مقدس امامین (ع) دست زدند ندارم، جز این‌که: (جهاد دربی است که خداوند برای اولیای برگزیده‌ی خویش گشوده است). 

﴿... فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ﴾.([5]) 

(... پس با پيشوايان كفر بجنگيد چرا كه آنان را هيچ پيمانى نيست باشد كه [از پيمان‌شكنى] باز ايستند). 

و خداوند متعال می‌فرماید: ﴿أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ * الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾.([6]) 

(به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده رخصت [جهاد] داده شده است چرا كه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست * همان كسانى كه به ناحق از خانه‌هايشان بيرون رانده شدند [آن‌ها گناهى نداشتند] جز اين‌كه مى‌گفتند پروردگار ما خداست و اگر خدا بعضى از مردم را با بعضی ديگر دفع نمى‌كرد صومعه‌ها و كليساها و كنيسه‏ها و مساجدى كه نام خدا در آن‌ها بسيار برده مى‌شود سخت ويران مى‏‌شد، و قطعاً خدا به كسى كه [دين] او را يارى مى‌كند يارى می‏دهد چرا كه خدا سخت نيرومند شكست ‏ناپذير است). 

پس خدا را یاری کنید تا شما را یاری کند.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾.([7]) 

(اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اگر خدا را يارى كنيد ياريتان مى‌كند و گام‌هايتان را استوار مى‌دارد). 

و بدانید هر کس خلیفه‌ی خدا را یاری کند، همان کسی‌ست که خدا را یاری کرده است.

﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾.([8]) 

(به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آن‌ها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا مردم به انصاف برخيزند و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم، تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى‌كند، آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است). 

هیچ راهی برای پیروزی بر این طغیان‌گران نیست، و هیچ راهی برای فرج و گشایش جز تسلیم در برابر حق و یاری خلیفه‌ی خدا و عمل به قانون الهی جهت شناخت حق و حجت او وجود ندارد.

﴿وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ﴾.([9]) 

(و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند قطعاً بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى‌گشوديم ولى تكذيب كردند پس به [كيفر] دست‌آوردشان [گريبان] آنان را گرفتيم).

اما آن‌چه که به عنوان حکومت در عراق نامیده می‌شود، آن و علمای بی‌عملی که مردم را به انتخابات فرا خواندند مسئولیت کامل ویرانی ضریح پاک را تحمل می‌کنند. آن‌ها مال و سلاح و لشگر دارند اما با این حال در طی این یک سالی که از بمب‌گذاری گذشت کاری انجام ندادند تا حداقل حمایت لازم از ضریح به جای بازسازی مجدد به عمل آورند. کدام یک از آن‌ها، چه علمای بی‌عمل و چه اعضایی که به حکومت عراق نامیده می‌شوند، ده‌ها و صدها نیروی مسلح برای منازل خود استخدام نکرده‌اند؟ اگر ضریح امامین (ع) در نزد آن‌ها ارزش و اعتبار واقعی داشت، قطعاً از آن حمایت کافی می‌کردند، یا این‌که به مردم اجازه می‌دادند از آن حمایت کنند. در آخر به علمای بی‌عمل و حکومت در عراق و وهابی‌ها دشمنان اهل بیت(ع) می‌گویم، همه‌ی شما باری دیگر اشتباه کردید. 

﴿أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ * قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾.([10]) 

(آيا ايمن‌اند از اين‌كه عذاب فراگير خدا به آنان در رسد يا قيامت در حالى كه بى‏‌خبرند به ناگاه آنان را فرا رسد * بگو اين است راه من كه من و هر كس پيروی‏ام كرد با بينايى به سوى خدا دعوت مى‏‌كنيم و منزه است‏ خدا و من از مشركان نيستم). 

احمد الحسن (ع)

وصی و فرستاده‌ی امام مهدی (ع)

۲۷/جمادي الأول /۱۴۲۸ هـ.ق

۲۳ خرداد ماه/ ۱۳۸۶ هـ.ش

________________________________________

[1]-الکهف: ۱۰۴-۱۰۳.

[2]-الحجر: ۳۵-۳۱.

[3]-بحار الأنوار علامه مجلسی ج۵۲ ص۳۱۳.

[4]- الشوری: ۲۳.

[5]-التوبه: ۱۲.

[6]-الحج: ۴۰-۳۹.

[7]-محمد: ۷.

[8]-الحدید: ۲۵.

[9]-الأعراف: ۹۶.

[10]-یوسف: ۱۰۸-۱۰۷.