۱۲- رجعت دو تاست

١٢) الرجعة رجعتان:

۱۲- رجعت دو تاست

الأولى تكون رجعة بالمثل والنظير، وهي التي تكون عند قيام القائم (ع). والثانية تكون بالنفس وجسد يناسبها، وهي التي نتحدث عنها في هذا المختصر كعالم ويوم آخر من أيام الله الكبرى، وقد توضح أنها تكون في السماء الأولى.

رجعت نخست با مثل و نظیر است ‌که هنگام قیام قائم (ع) خواهد بود و رجعت دوم با نفْس و جسدِ متناسب با آن خواهد بود ‌که در این فرصت کوتاه، به‌عنوان عالم و روزی دیگر از روزهای بزرگ خدا در موردش سخن خواهیم گفت و پیش‌تر توضیح داده شد که در آسمان اول خواهد بود.

إنّ جهل العلماء بهذه الحقيقة المهمة كان سبباً في عدم فهمهم للرجعة وظهور الأقوال المتعددة البعيدة عن الحق تماماً مما تقدم عرض بعضه.

جهل علما نسبت به این حقیقت مهم، علت و سببی برای عدم فهمشان در مورد رجعت و ظهور ‌گفته‌های پراکنده و به دور از حقیقت بوده است ‌که برخی از آن‌ها بیان گردید.

يقول السيد أحمد الحسن (ع) في بيان الرجعتين: [.. الرجعة رجعتان: رجعة في قيام القائم بمَثَلهم، ورجعة في عالم الرجعة "الأولى" ([142]) بأنفسهم وبأجساد تناسب ذلك العالم بعد أن ينسيهم الله حالهم والامتحان الأول والثاني] ([143]).

سید احمد‌الحسن (ع) در بیان دو رجعت فرموده‌اند:

رجعت نیز خود بر دو نوع است: رجعت در قیام قائم(ع) با مَثَل‌های آن‌ها و رجعت در عالم رجعت «نخستین»([144]) با نفْس‌ها و با بدن‌هایی که متناسب با آن عالم است، پس‌ازآنکه خداوند حال و وضعیت‌شان و نیز امتحان اول و دوم را از یادشان می‌برد.([145])

ويقول في بيان ذلك أيضاً:

و همچنین در بیان آن می‌فرماید:

[.. أما ما روي أنّ أصحاب الكهف الذين يبعثون مع القائم (ع) هم بعض المخلصين من أصحاب رسول الله ، وأصحاب أمير المؤمنين علي (ع) كمالك الأشتر، فليس المقصود هم أنفسهم، بل المراد في هذه الروايات هو نظائرهم من أصحاب القائم (ع)، أي إنّ هناك رجلاً من أصحاب القائم (ع) هو نظير مالك الأشتر في الشجاعة والحنكة والقيادة والشدة في ذات الله وطاعة الله والأخلاق الكريمة وكثير من الصفات التي امتاز بها مالك الأشتر، فلذلك يصفه الأئمة بأنه مالك الأشتر.  

... اما آنچه روایت شده مبنی بر اینکه اصحاب کهف با قائم (ع) مبعوث می‌شوند، منظور برخی از اخلاص‌پیشگانِ اصحاب پیامبر خدا (ص) و اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع) مانند مالک اشتر می‌باشند؛ و منظور خود این‌ها نیست، بلکه مراد از این روایات، افرادی نظیر آن‌ها از اصحاب قائم (ع) است؛ یعنی در اصحاب قائم (ع) مردی وجود دارد که در شجاعت، زیرکی، فرماندهی، شدت در ذات خداوند، طاعت خداوند، اخلاق بزرگوارانه و بسیاری از صفات و ویژگی‌هایی که مالک اشتر از آن‌ها برخوردار بود، نظیر اوست؛ از همین رو ائمه (ع) او را به مالک اشتر توصیف کردند.

وهذا ليس ببعيد عن الفصحاء والبلغاء وساداتهم أهل البيت ، كالشاعر الحسيني يصف نزول علي الأكبر إلى ساحة المعركة فيقول ما معناه: إن محمداً  نزل إلى ساحة المعركة؛ وذلك لشدة شبه علي الأكبر خَلقاً وخُلقاً برسول الله محمد ، مع أنّ أصحاب الأئمة الذين محضوا الحق محضاً يعودون ويكرون في الرجعة بعد الاثني عشر مهدياً، وفي زمن آخرهم وهو آخر قائم بالحق من آل محمد  الذي يخرج عليه الحسين بن علي (ع)، وهذا المهدي الأخير أو القائم الأخير لا عقب له ولا ولد له] ([146]).

چنین چیزی از اهل فصاحت و بلاغت و سادات ـ‌اهل‌بیت (ع)‌ـ بعید نیست؛ همانند آن شاعر حسینی که در توصیف ورود علی‌اکبر به میدان جنگ، شعری با این مضمون می‌گوید: «محمد (ص) وارد معرکۀ جنگ شد»؛ و این به خاطر شباهت بسیار زیاد علی‌اکبر از نظر اخلاقی و ظاهری به پیامبر خدا حضرت محمد (ص) می‌باشد؛ از سوی دیگر، آن دسته از یاران ائمه (ع) که با اخلاص تمام، حق را یاری کردند و با حق بودند، پس از مهدیین دوازده‌گانه و در زمان آخرینشان ـ‌که آخرین قائمِ به‌حق از آل محمد (ع) است‌ـ بازمی‌گردند و رجعت می‌کنند؛ کسی که حسین‌بن علی (ع) بر او خروج می‌کند؛ و این مهدیِ آخر یا قائمِ آخر، نه عقبی دارد و نه فرزندی.([147])

وهذا مقطع يوضح الرجعة بالمثل أيضاً، ورد في كتاب (المحكمات على أحقية الوصي أحمد الحسن)، أحد إصدارات أنصار الامام المهدي (ع):

و متن زیر نیز رجعت را با مثال و شبیه توضیح می‌دهد؛ در ‌کتاب «محکمات در حقانیت وصی احمد‌الحسن» ـ‌یکی از انتشارات انصار امام مهدی (ع)‌ـ آمده است:

[... وأما الرجعة بالمثل، فهي التي تكون في أيام القائم (ع) ودعوته الإلهية الكبرى، وهذه بعض الروايات المؤكدة ذلك:

... و اما رجعت با مثل و شبیه، رجعتی است که در روزگار قائم (ع) و دعوت بزرگ الهی‌اش تحقق می‌یابد. برخی روایات که بر این مطلب تأکید می‌کنند، عبارت‌اند از:

عن أبي مروان قال: سألت أبا عبد الله (ع) عن قول الله عز وجل:﴿إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ﴾، قال: فقال لي: (لا والله لا تنقضي الدنيا ولا تذهب حتى يجتمع رسول الله (ص)  وعلي بالثوية، فيلتقيان ويبنيان بالثوية مسجداً له اثنا عشر ألف باب، يعني موضعاً بالكوفة) ([148]).

ابو مروان می‌گوید از اباعبدالله امام جعفر صادق (ع) دربارۀ فرمودۀ خدای عزوجل که ﴿آن‌کس که قرآن را بر تو فرض کرد، تو را به جايگاهت بازمي‌گرداند﴾؛([149])  پرسیدم، حضرت فرمود: «نه به خدا سوگند، دنیا به پایان نمی‌رسد و از بین نمی‌رود تا اینکه رسول خدا (ص) و علی (ع) در ثویه گرد هم آیند و با هم ملاقات کنند و در ثویه مسجدی بسازند که دوازده هزار در دارد»؛ یعنی جایی در کوفه.([150])

وهو مسجد يبنيه القائم (ع) في أيامه، إذ يقول الناس له: (.. المسجد لا يسعنا، فيقول: أنا مرتاد لكم فيخرج إلى الغري فيخط مسجداً له ألف باب يسع الناس) بنص قول الإمام الباقر (ع) ([151]). ومن ثم يكون المقصود بـ"رسول الله وعلي" في الحديث السابق: نظيريهما بحيث يكون مجيئهما بمثابة مجيء النبي وعلي عليهما وآلهما السلام.

و آن مسجدی است که قائم (ع) در روزگار خویش می‌سازد، آن هنگام که مردم به او عرض می‌کنند: «... این مسجد، گنجایش ما را ندارد. آن حضرت می‌فرماید: من با شما می‌آیم؛ سپس حضرت به «غری» می‌رود و تصمیم به طرح مسجدی می‌گیرد که هزار درب دارد تا ظرفیت مردم را داشته باشد». طبق فرمودۀ امام باقر (ع)([152]) و از همین رو، منظور از رسول خدا (ص) و علی (ع) در حدیث پیشین نظیر آن دو می‌باشد؛ به‌طوری‌که آمدن آنان، همانندِ آمدن رسول خدا (ص) و علی (ع) است.

والرجعة بالمثْل في زمن القائم نراها أيضاً في قول الإمام الصادق (ع): (يُخرج القائم من ظهر الكوفة سبعة وعشرين رجلاً، خمسة عشر من قوم موسى الذين كانوا يهدون بالحق وبه يعدلون، وسبعة من أهل الكهف ويوشع بن نون، وسلمان وأبا دجانة الأنصاري والمقداد ومالكاً الأشتر، فيكونون بين يديه أنصاراً وحكاماً) ([153]).

رجعت در قالب شبیه و نظیر را در فرمودۀ امام صادق (ع) نیز می‌بینیم؛ آنجا که می‌فرماید: «قائم (ع) بیست‌وهفت تن (از ياران خاص خود) را از پشت كوفه بيرون می‌آورد، كه پانزده تن از آن‌ها از امّت موسی (ع) ـ‌که به‌حق هدایت می‌کنند و عدالت دارند‌ـ و هفت تن از آن‌ها، اصحاب كهف هستند، به همراه يوشع‌بن نون، سلمان، ابو‌دجانه انصاری، مقداد و مالک اشتر. اين بیست‌وهفت تن، ياران قائم (ع) و فرماندهان امت به‌فرمان او می‌باشند».([154])

أي يكون من أنصاره من هو نظير ومثيل هؤلاء المذكورين لا أنهم يأتون بأنفسهم.

به‌عبارتی‌دیگر، از انصار امام مهدی (ع) کسانی هستند که شبیه و مانند این اشخاصِ مذکور در روایت هستند، نه اینکه خود آن اشخاص بار دیگر بازمی‌‌گردند!

ولكي تتأكد أكثر من هذين اليومين (يوم القائم ويوم الرجعة)، يمكنك إعادة قراءة الرواية أعلاه ([155]) والتي أوضحت أنّ النبي  هو من يقوم بقتل إبليس لعنه الله بحربة من نور في اليوم المعلوم، وإذا ما عرفت أنّ روايات أخرى تقول إنّ من يقتله هو القائم (ع) في مسجد الكوفة، تعرف حينها أنّ النبي  هو من يقتل إبليس في اليوم المعلوم في عالم الرجعة، وأنّ القائم (ع) هو من يقتل إبليس في هذا العالم في مسجد الكوفة عند قيامه بالحق، وهو يوم الرجعة بالمثل كما أوضحنا] انتهى.

برای اطمینان و تأکید بیشتر دربارۀ این دو روز (روز قائم و روز رجعت) می‌توان به خواندن و تدبر در روایت پیشین (روایت خثعمی) پرداخت؛ که بیان می‌کند رسول خدا (ص) همان کسی است که در روز معلوم، سلاحی از نور بر پیکر ابلیس فرود می‌آورد و او را هلاک می‌کند؛ و از طرفی روایات دیگر می‌گویند قائم (ع) کسی است که ابلیس را در مسجد ‌کوفه به قتل می‌رساند؛ پس درمی‌یابیم که ابلیس در روز معلوم، در عالم رجعت به دست رسول خدا (ص) کشته می‌شود؛ و قائم (ع) کسی است که هنگام قیامش به‌حق، او را در مسجد ‌کوفه در این عالم به قتل می‌رساند و ـ‌همان‌طور که توضیح دادیم‌ـ آن روز، روز رجعت در قالب مثل و نظیر است. پایان.

وإذا عرفنا وجود رجلين في زمن الظهور المقدس، أحدهما يكون نظيراً لرسول الله والآخر يكون نظيراً لأمير المؤمنين (ع)، فهل ستجد الناس من خلفاء الله غير الامام المهدي محمد بن الحسن وابنه ووصيه المهدي الأول (أحمد) أول المؤمنين به والمقربين إليه بنص رسول الله محمد  في وصيته.

حال که از وجود دو شخص شبیه و نظیر رسول خدا (ص) و امیرالمؤمنین (ع) در زمان ظهور مقدس آگاه شدیم، آیا مردم خلیفه‌ای از خلفای الهی بر زمین جز امام مهدی محمد‌بن حسن عسکری (ع) و فرزند و وصی‌اش مهدی اول (احمد) اولین ایمان‌آورندگان و نزدیکان به ساحتش ـ‌طبق وصیت رسول خدا (ص)ـ را می‌یابند؟!

 

 

 

[142]. إشارة إلى قوله تعالى: ﴿وَهُوَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَى وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ﴾ القصص: 70، وقد تقدم بيان السيد أحمد الحسن ع أن "الأُولى" هي الرجعة.

[143]. كتاب مع العبد الصالح، أحد إصدارات أنصار الامام المهدي ع.

[144]- اشاره به فرمودۀ حق‌تعالی: ﴿(اوست خدایی که معبودی جز او نيست. ستايش خاص اوست، چه در اين جهان و چه در جهان ديگر و فرمان تنها از آنِ اوست و همه شما به سوي او بازگردانده مي‌شويد)﴾؛. قصص: 70.

[145]- کتاب همگام با بندۀ صالح ـ از انتشارات انصار امام مهدی ع.

[146]. المتشابهات: ج2 سؤال رقم (72).

[147]- متشابهات: ج 2، پرسش72.

[148]. بحار الأنوار: ج53 ص113 - 114.

[149]- قصص:85.

[150]- بحارالانوار: جلد 53، ص 113 و 114.

[151]. بحار الأنوار: ج52 ص331.

[152]- بحارالانوار: ج 52، ص 331.

[153]. الإرشاد للمفيد: ج2 ص386.

[154]- ارشاد شیخ مفید: ج 2، ص 386.

[155]. أي رواية عبد الكريم الخثعمي المتقدمة.