مبحث سوم: شرایط خلع
مرد (خلع کننده) باید دارای چهار شرط باشد: بلوغ، عقل سالم، اختیار، و قصد.
پس اگر نابالغ یا دیوانه باشد و یا به اجبار و یا در حالت مستی یا غضب ـکه قصد را از بین میبردـ خلع کند صحیح نیست؛ و اگر ولیّ بچه در مقابل دریافت چیزی خلع کند صحیح نیست.
در مورد زنی که با طلاق خلع داده میشود شرط است که: پاک باشد و اگر با او نزدیکی شده باشد، یائسه نباشد، و شوهرش نزد او باشد (مسافر نباشد)، در دورۀ پاکی قرار داشته باشد که با او نزدیکی نشده است، و اینکه کراهت و انزجار از طرف زن باشد.
اگر زن بگوید: «قطعا آنچه را که نمیپسندی بر سرت میآورم» واجب نیست او را خلع کند، بلکه مستحب است.
خلع کردن زن حاملهای که خون میبیند صحیح است، همانطور که طلاق دادن او صحیح است. همچنین خلع کردن زنی که با او نزدیکی نشده است ـحتی اگر حیض باشدـ صحیح است. خلع کردن زن یائسهای که در پاکی قرار دارد که در آن با او نزدیکی شده، صحیح است.
در عقد خلع شرط است که: دو شاهد همزمان حضور داشته باشند؛ پس اگر جدای از هم حضور یابند، محقق نمیشود. خلع باید بی هیچ شرطی باشد.
خلع کردن از سوی کسی که به خاطر ورشکستگی یا بیهوده خرج کردن از طرف حاکم محجور شده باشد صحیح است.