جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامسید خمینی(رحمه الله) در کتاب "اربعین" مطلبی با این مضمون میگوید:(طاعات ما نزد خداوند جزو گناهان کبیره میباشد). این گفته تا چه حد صحّت دارد؟
پاسخ: اگر منظور ایشان خود طاعت باشد، خیر؛ ولی اگر مقصودش ادای طاعت باشد، آری صحیح است؛ و این به آن سبب است که نوع ادای طاعت توسط مردم، برای آنها گناه محسوب میشود؛ چرا که آنها نمیدانند چه کسی را عبادت میکنند، و حتی بیشتر مردم هنگام نماز در حضور خداوند سبحان و متعال، از او غافلاند و افکار(گوناگون) همانند امواج، آنها را به راست و چپ میکشاند.
برای اینکه موضوع روشنتر شود، مثالی برایتان میزنم: تصور کن شما رو به سوی شخص بزرگی نمودهای و با او گفتوگو میکنی و امید داری او به شما توجّه و با شما صحبت کند، ولی هنگامی که وی رو به سوی شما مینماید شما از او چهره برگردانی و به چپ و راست متوجّه شوی و با لاشهی مردار بدبویی که بر روی زمین افتاده، مشغول شوی. آیا این شخص عظیمالشأن بر شما خشم نمیگیرد؟ و آیا اگر خشمگین شود، مردم نمیگویند او حق دارد و شما را خطاکار به شمار نمیآورند؟ و آیا مردم شما را سفیه نمیخوانند؟!
حتی کسی که در نمازش، با خشوع و خضوع و تذلّل فقط به خدا توجّه دارد و افکار مختلف او را نمیرباید، او نیز در زمرهی کسانی است که به مقدار جهلی که نسبت به خدای سبحان دارد، از او رویگردان میباشد.
******