جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامکتاب خلع[125] و مبارات[126]
که دارای چهار مبحث است: صیغه، فدیه، شرایط و احکام آن.
مبحث اول: صیغه
صیغۀ خلع به این صورت است که بگوید: «خَلَعتُکِ علی کذا» (در برابر فلان مبلغ تو را خلع کردم) یا «فلانة مختلعة علی کذا» (فلانی با پرداخت فلان مبلغ خلع شد) و به مجرد گفتن این عبارت، از هم جدا میشوند و لازم نیست که بعد از آن طلاق بگیرند. خلع، طلاق بائن([127]) است؛ طلاقی که همراه با پرداخت مبلغی (از طرف زن باشد) بائن است (و مرد حق رجوع ندارد)، حتی اگر لفظ خلع به کار نرود.
چند نکته:
اول: اگر زن در مقابل پرداخت چیزی به مرد درخواست طلاق کند و مرد او را خُلع دهد([128]) و لفظ طلاق را به کار نبرد، صحیح است. اگر زن در برابر پرداخت چیزی به مرد درخواست خُلع کند و مرد او را طلاق دهد، طلاق بائن صورت میگیرد و زن باید آن را بپردازد.
دوم: اگر مرد آغاز کند و بگوید: «انتِ طالق بالف» یا «علیک الف» یعنی (تو را در برابر هزار درهم طلاق دادم) طلاق به صورت رجعی صحیح است و لازم نیست زن مبلغ را بپردازد، و اگر زن بدون چشم داشت آن مبلغ را بپردازد، هدیه محسوب میگردد و با پرداخت آن طلاق بائن جاری نمیشود.
سوم: اگر زن بگوید: «طلقنی بالف» (مرا در برابر هزار درهم طلاق بده) باید مرد فوراً جوابش را بدهد و اگر به تأخیر بیندازد مستحق آن مبلغ نمیباشد و طلاق رجعی محسوب میشود.
[125] - خلع یعنی اینکه زن درخواست طلاق و جدایی از مرد را دارد و به ازای آن فدیه پرداخت میکند. (ادامۀ همین مبحث)
[126] - مبارات یعنی تنفر دو طرفه که در آن هر دو طرف به ادامۀ زندگی رضایت ندارند و از یکدیگر جدا میشوند که توضیحات آن خواهد آمد. (ادامۀ همین مبحث)
[127]- و مرد در آن حق رجوع ندارد. (مترجم)
[128]- به جای صیغۀ طلاق، صیغۀ خلع را بگوید. (مترجم)