هر یک از شما باید یک امت باشد

ليكن كلّ واحد منكم أُمّة !

 هر یک از شما باید یک امت باشد

 

سأنقل الآن كلمة للسيد أحمد الحسن ^{(عليه السلام)} لأنصاره الكرام.

اکنون بیاناتی از سید احمد الحسن ^{(عليه السلام)} را که خطاب به انصار گرامی‌اش ایراد فرموده نقل می‌کنم.

 

أما قصّتها: فهي أنّ أحد الأنصار كان قد تأخّر في إيمانه بدعوة الحق المباركة، فكتب إلى السيد أحمد الحسن ^{(عليه السلام)} يعتذر عن تأخّره في نصرته وتلبية دعوته، ويرجوه متوسلاً بأُمّه فاطمة الزهراء عليها السلام أن يدعو له ولأهل بيته، وأنهم إن كانوا من الأشقياء أن يمحو الله اسمهم من سجل الأشقياء ويكتبه في سجل السعداء ببركة محمد وآل محمد صلوات الله عليهم أجمعين.

و اما ماجرای آن: یکی از انصار که در گرویدن به دعوت مبارک حق تاخیر می‌ورزید، نوشته‌ای خدمت سید احمد الحسن ^{(عليه السلام)} فرستاد و در آن بابت تعلل خود در نصرت ایشان و لبیک‌گویی به دعوتش عذرخواهی کرد. وی از ایشان درخواست کرد با توسل به مادرش فاطمه زهرا ^{(عليها السلام)} برای او و خانواده‌اش دعا کند، و این که اگر آنها جزو اشقیا هستند، خداوند اسم‌شان را از پرونده‌ی اشقیا پاک کند و به برکت محمد و آل محمد ^{(صلوات الله عليهم أجمعین)} در طومار سعیدان ثبت و ضبط فرماید.

 

ولما كانت إجابة السيد ^{(عليه السلام)} عامة باعتقاده، ارتأى بثّها لجميع المؤمنين عسى وأن تصادف قلباً واعياً لها، ويكون كما يريد حجة الله وخليفته. 

از آنجا که سید ^{(عليه السلام)} معتقد بود پاسخ او حالت عمومی دارد، لذا آن را برای همه‌ی مؤمنین منتشر می‌کنم، شاید که به قلبی وارد شود که در آن اندیشه نماید و آن گونه شود که حجت و خلیفه‌ی الهی خواستار آن است.

 

وهذا نص كلامه ^{(عليه السلام)}: 

این متن کلام ایشان ^{(عليه السلام)} است:

 

[ بسم الله الرحمن الرحيم

والحمد لله رب العالمين

وصلّى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلّم تسليماً

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته

بسم الله الرحمان الرحیم

و الحمد لله رب العالمین

و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

 

أسأل الله أن يوفقكم لكلِّ خير ويجنبكم كلّ شر، وما قدري أنا العبد المسكين الراجي مغفرة ورحمة ربه لأقول إنّ هذا سعيد وذاك شقي. 

از خدا مسئلت می‌نمایم که شما را بر هر خیر موفق بگرداند و از هر شر و پلیدی دور بدارد. منِ بنده‌ی مسکین که به غفران و رحمت پروردگارش چشم امید دارم، چه هستم که بگویم این سعادتمند است و آن شقی!

 

جئت لأشهد للحق ولأُبيّن طريق الحق، جئت لأُنقض هيكل الباطل وأبني بحول الله وقوته وبمعونة المؤمنين به سبحانه هيكل الحق، بل أنا علامة من علامات الطريق، فإيّاكم أن تنشغلوا بالعلامة، وتغفلوا عن الغاية والغرض، فغايتكم الوصول وغرضكم المعرفة، بل أرجو من الله ومنكم أيها السادة الأبرار أن تكونوا أنتم كذلك علامات في طريق الله، وبمنزلة الأدلة في الفلوات، هداة إلى الحق، إلى الله سبحانه ترشدون من ضلّوا الطريق. 

من آمده‌ام تا به حق شهادت دهم و راه حق و حقیقت را آشکار سازم؛ آمده‌ام تا شالوده‌ی باطل را در هم شکنم و به حول و قوه‌ی الهی و با کمک کسانی که به آن ایمان دارند، ساختار حق را بنا سازم؛ بلکه من خود یکی از نشانه‌های راه هستم؛ پس بر حذر باشید از این که به نشانه مشغول شوید و غایت و هدف را از یاد ببرید. غایت شما رسیدن است و هدف‌تان معرفت. بلکه از خداوند درخواست دارم و به شما بزرگان ارجمند امیدوارم که شما نیز این گونه نشانه‌هایی در مسیر الهی باشید، و به منزله‌ی دلالت‌هایی در مفازه‌ها (بیابان های بی آب و علف) و هدایت‌کنندگان به حق و به خدای سبحان، که افراد ره گم کرده را هدایت و راهنمایی می‌کنید، باشید. 

 

كونوا على يقين كامل أنّ الله سبحانه معكم دائماً، اخلصوا لله سبحانه، وكلّ واحد منكم ليحمل الحق وحده لا يرى معه إلا الله، وليقاتل الباطل كلّه باليقين، هكذا ليكن كلّ واحد منكم أُمّة. 

یقین کامل داشته باشید که خدای سبحان همواره با شما است. برای خداوند سبحان اخلاص ورزید. هر یک از شما باید به تنهایی حق را برگیرد و جز خدا چیز دیگری را با آن را نبیند، و با همه‌ی باطل با یقین ستیز کند، به این ترتیب هر یک از شما باید خود یک امت باشد.

 

إيّاكم أن تتّكلوا على أحد، إيّاكم أن تتكلوا على أحمد الحسن العبد الذي يموت، بل ليكن توكلكم على الربِّ الذي لا يموت ﴿وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ﴾ _{(إبراهيم: ١٢)}، فنعم الربُّ ربكم؛ لأنه الكريم الذي يعطي نفسه للمتقين الموقنين المخلصين، جاهدوا في الله واعملوا أن تكونوا كذلك؛ ليستيقظ بكم النيام ويحيى الموتى، وليرى بكم العمي ويسمع الصم، ليكن كلّ واحد منكم على يقين كامل أنه لو حمل الحق وحده وقاتل الباطل وحده لانتصر بالله وحده. 

بپرهیزید از این که بر کسی توکل و تکیه نمایید. بر حذر باشید از این که بر احمد الحسن بنده‌ای که مرگ فرجام او است توکل کنید؛ بلکه توکل‌تان فقط بر خدایی باشد که هرگز نمی‌میرد: «‏(و توکل کنندگان بر خدا توکل کنند)»  _{(ابراهیم: ۱۲).} پروردگار شما برترین پروردگار است، زیرا او کریمی است که خودش را به متقین بایقین مخلص عطا می‌کند. در راه خدا جهاد کنید و بکوشید که چنین باشید؛ تا به وسیله‌ی شما خفتگان بیدار و مردگان زنده گردند، و با شما کوران ببینند و کران بشنوند. هر یک از شما یقین کامل داشته باشد که اگر به تنهایی حق را به دوش کشد و با باطل مبارزه نماید، خدای واحد را یاری نموده است.

 

فهنيئاً لكم جهادكم مع الحق سبحانه، وهنيئاً لكم محاربتكم للباطل.

پس جهادتان در رکاب حق، و جنگ‌تان با باطل، گوارای وجودتان باد.

 

والحمد لله الذي مَنَّ عليَّ وعرّفني وجمعني بكم أيها السادة الكرام البررة، إنّ فضل الله عليَّ عظيم، وأملي أنّ الكرام أنصار الحق يتفضّلون عليَّ بدعائهم.

و سپاس خدایی را که بر من منت نهاد و مرا شناخت عطا فرمود و با شما سروران گرامی و نیکوکار، یک جا گرد آورد؛ فضل خداوند بر من بزرگ است و امید دارم که بزرگواران انصار حق، با دعای خویش بر من منت نهند.

 

والحمد لله الذي لم يجعلني جباراً شقياً.

واستغفر الله لي ولكم.

المذنب المقصر

أحمد الحسن

٢٠ / ذي الحجة / ١٤٢٨ هـ. ق ].

 

و سپاس خدایی که مرا جبار و شقی نساخت

و از خدا برای خود و شما طلب مغفرت می‌نمایم.

گناهکار  تقصیرکار

احمد الحسن - ۲۰ ذی الحجه ۱۴۲۸ هـ ق» 

 

* * *