در ذکر شهادت حضرت زهرا(علیها السلام)

(في ذكرى شهادة الزهراء ^{(علیها السلام)}) ..

در ذکر شهادت حضرت زهرا^{(علیها السلام)}

 

كان ^{(علیه السلام)} مريضاً بسبب ذكرى شهادة الزهراء ^{(علیها السلام)} في أحد الأعوام، فقال: (هو مرض يصيبني في بعض مصائب آل محمد ^{(علیهم السلام)} وهو من نعم الله، الحمد لله رب العالمين). 

در یکی از سال‌ها به سبب شهادت حضرت زهرا^{(علیها السلام)} بیمار بودند. وی^{(علیه السلام)} فرمود: «در برخی مصیبت‌های آل محمد^{(علیهم السلام)} دچار این بیماری می‌شوم و این، از جمله نعمت‌های الهی است. الحمد لله رب العالمين».

 

فقلت: لا حول ولا قوة إلا بالله العلي العظيم، الحمد لله وقد جعل القتل لكم عادة وكرامتكم من الله الشهادة، عظم الله لك الأجر مولاي وأجزل لك العطاء بكل آهة وحسرة.

گفتم: (کشته شدن عادت شما خانواده است و شهادت کرامتی الهی برای شما است)! مولای من، خداوند اجر و پاداشت را بزرگ گرداند و در هر آه و حسرتی، پاداش فراوان به شما عطا فرماید!

 

فقال ^{(علیه السلام)}: (هذه كلمة لأمير المؤمنين ^{(علیه السلام)} لم تمرّ عليّ يوماً إلا وأبكتني أنقلها لك لعلك تنتفع بها: "إنا لله وإنا إليه راجعون، قد استرجعت الوديعة، وأخذت الرهينة، واختلست الزهراء، فما أقبح الخضراء والغبراء يا رسول الله " ⁽⁾ ).

فرمود: «روزی نیست که این سخن امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} از خاطرم نگذرد و مرا به گریه نیندازد؛ برای شما نقل می‌کنم شاید از آن طرفی ببندی: «(همه‌ی ما از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم. به راستی که امانت پس گرفته شد و گروگان دریافت گشت و زهرا چه شتابان از دستم ربوده شد. ای رسول خدا! اکنون دیگر چه قدر این آسمان نیلگون و زمین تیره در نظرم زشت جلوه می‌کند.)» ».

 

* * *