جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلام
یک بار از عبد صالح(علیه السلام) دربارهی تبلیغ در یک مکان مشخص و گروهی معین سؤال کردم. ایشان(علیه السلام) فرمود: «به سراغ همهی مردم بروید، که خدا را مشیتها و بداءهایی است. ما نباید هر چیز را بگوییم و همه چیز را آشکار سازیم، بلکه لازم است گاهی اوقات مطالبی بگوییم که بتوانیم آن را توجیه کنیم که ممکن است در آن بداء اتفاق بیفتد. ما با دشمنی نبرد میکنیم که شما را میبیند و شما او را نمیبینید. او با شما نشست و برخاست میکند و سخنانتان را میشنود زیرا شما از او استعاذه نمیکنید؛ لذا میداند که چه میکنید و کجا میروید و برای گمراه ساختن کسی که قصد هدایتش را دارید بر شما سبقت میجوید. او غیب نمیداند ولی میخواهد آن را از ما بفهمد تا برای به تاخیر انداختن روز معلومش کاری انجام دهد یا حداقل منیّتش را با گمراه ساختن هر کس که ممکن است گمراه شود، راضی گرداند».
از ایشان نصیحتی برای رفع این خلل در کار درخواست نمودم و گفتم آیا این را مثلاً با استعاذه و پنهان کاری میتوان برطرف نمود؟ ایشان(علیه السلام) فرمود: «این مربوط به شما نیست. ما با دشمن آن گونه که مناسب بدانیم، رفتار میکنیم؛ به صورتی که او گمان میکند ما بر این روش اطمینان و اعتماد داریم و این شیوه به موفقیت میرسد؛ لذا او به آنها مشغول میشود و از پرداختن به کسانی که ما قصد کردهایم بازمیماند. مسئله فقط به شما و آنچه که میبینید منحصر نیست بلکه ما در قِبال هر چه که میبینید و آنچه که نمیبینید تکلیف داریم».