جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلام
یکی از براداران، مشکلاتی چند را خدمت ایشان مطرح نمود. ایشان(علیه السلام) در نصیحتش فرمود: « .... آیا گمان میکنید مشغلهی من، فقط شما هستید؟ بیشتر مردم در حالی از بین خواهند رفت که بر گمراهیاند و وارد جهنم میشوند و حال آن که هر یک از شما مشغول به خویشتنِ خویش است. هر یک از شما فریاد منیّت سر میدهد؟!
سخنوری بسیار، از شما نمیخواهم، اندکی عمل از شما خواستارم.
اعمال شما بر ما عرضه میشود و در آن، هر کس فریاد میزند من! چرا با نفس خود مجاهده نمیکنید؟! آیا از خدا، از محمد، از علی و از آل محمد(علیهم السلام) شرم نمیکنید؟! همه، همه، همه!
به خدا چیزی که در پیش رو است، کودک را پیر میکند!! آیا کمک میکنی!؟؟ من به شما میگویم از بین رفتن اکثر مردم!! شما از مرگ نمیترسید و بانگ «من من من» سر میدهید!! چه کس به شما امان داده است که با آنها هلاک نمیشوید؟! و حال آن که فریاد میزنید «من من من»!».
وقتی این برادر خواست که توجیهی برای وضعیت خودش بیاورد، ایشان(علیه السلام) فرمود: «بسیار خوب، با آنچه ملائکه نقل میکنند چه کنم؟!».
سپس فرمود: «نصیحت من به شما، سخن خداوند متعال است که میفرماید: «(این سرای آخرت را از آنِ کسانی قرار دادیم که در زمین نه خواهان برتریجویی هستند و نه خواهان فساد، و سرانجام نیک از آنِ پرهیزگاران است)». در این آیه بیاندیشید و تدبر کنید، آن را پاس بدارید و از پیروی هوای نفسانیتان و پیروزی دادن خودتان بر حق، اجتناب ورزید.
اگر میخواهید در عمل، واقعاً از یاران حق باشید، به این آیه عمل کنید و گرنه «(خداوند شما را با قومی غیر از خودتان که مانند شما نیستند، جایگزین مینماید)» و شما میدانید که آنها در نزدیکی شما هستند و زمانشان نیز فرا رسیده است. تقوای الهی پیشه کنید، نفس و هوایتان را بکشید و پروردگارتان را نصرت دهید.
(این سرای آخرت را از آنِ کسانی ساختهایم که ...): نفرموده است نصیبی از سرای آخرت، نفرموده وی را نصیبی از سرای آخرت میدهیم، بلکه فرموده است: این سرای آخرت را به آنها میدهیم؛ یعنی سرای آخرت با همهی آنچه که در آن است را به آنها میدهد. یعنی آنها پادشاهان آخرتاند. اینها همان آل محمد(علیهم السلام) و شیعیان خاصشان هستند. عمل کنید تا جزو آنها باشید. در غیر این صورت نمیخواهم به چهرهی شما نظر بیاندازم، آن هم در حالی که از هوای نفستان پیروی میکنید!
در آخر آیه خداوند فرموده است: (و فرجام از آنِ پرهیزکاران است). پرهیزگاران، آل محمد(علیهم السلام) هستند. امام صادق(علیه السلام) خطاب به کسی که آیهی«(و ما را پیشوای پرهیزگاران گردان)» را قرائت میکرد، فرمود: چیز عظیمی را طلب کردهاند. در اصل، آیه این گونه است: «(و برای ما امامی از متقین قرار بده)». چه کارهایی است که انسان با انجام دادنشان میتواند جزو اینها شود؟
(کسانی که در زمین خواهان هیچ برتریجویی و فسادی نیستند): آیا شما نه خواهان برتری جویی هستید و نه خواهان فساد؟؟ آیا معنای این را میدانی؟ معنایش این است که حتی از خیالت نگذرد که تو از احدی بهتر هستی، و خودت را از کسی برتر ندانی!
خواهان هیچ برتریجویی و فسادی نیستند .... ، نه این که «(فساد نمیکنند)». در آیات دیگر، خدای متعال میفرماید: «(در زمین آن گاه که به صلاح آمده است فساد مکنید)». ولی در این آیه فساد نمیکنند نیامده است، بلکه گفته شده فساد نمیخواهند؛ یعنی فساد به ذهن آنها خطور نمیکند و از خاطر آنها نمیگذرد. شما کجای این ماجرا قرار دارید؟؟؟
تقوای الهی پیشه کنید، و به اصلاح نفس خویش مشغول شوید. هر کدام از شما خودش را بهترین مردم میداند و خود را از همه یا برخی از انصار برتر میداند؟!!
این اندرز من به شماست، و به خاطر درشتیام با شما عذر میخواهم».
* * *