جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامژنها خودخواه هستند، ولی مفهوم این سخن آن نیست که بدنها نیز رفتاری کاملاً خودخواهانه دارند. معنای خودخواهی ژنها این است که بدن نمیتواند رفتاری ایثارگرایانه که با خودخواهی ژن متعارض است، در پیش گیرد. از آنجا که ژن خودخواه است، بر ایجاد بدنهایی حرص میورزد که ضامن بقای او شده و انتقال ژن از نسلی به نسل دیگر را تضمین نماید. بر این اساس قانون ژن خودخواه، به میمهای ضد خود - میمهای ایثارگری واقعی - که میکوشند به مرور زمان بر آن چیره شوند، اجازهء ظهور و بروز نمیدهد. انتخاب طبیعی، چنین روندی را غیرممکن میسازد زیرا هر فرد یا گروهی که به این ویژگی متصف گردد، فرجامش هلاکت و نابودی است و در نتیجه ویژگی ایثارگری واقعی نیز به فنا میرود و وجودش در طبیعت ناممکن میگردد.
علاوه بر این، از آنجا که هدف اصلی ژنها، بقا است، در صورت پدیدارشدن ایثارگری واقعی، به تولید ژنهای ضد آن در گونه دست میزنند؛ زیرا در غیر این صورت، ژن دیگر خودخواه نبوده و قادر به بقای خویش و انتقال از نسلی به نسل دیگر که اثبات شدهاست، نخواهد بود. در حقیقت خودخواهی بدنهایمان، برای ما کاملاً بدیهی است و این خودخواهی بر مبنای مبارزه با ایثارگری واقعی بنا نهاده شده است. صفت اصلی و نهادینهشده در بدن و مغز ما، خودخواهی است نه ایثارگری واقعی، بنابراین اگر ایثارگری واقعی بخواهد در وجود ما عرض اندام کند، به یک انقلاب بزرگ واقعی نیاز دارد، که ما این مطلب را امروزه شاهد هستیم. همهء ما به عنوان افراد یک گونه چه به ایثارگری واقعی عمل کنیم و چه عمل نکنیم، اکثریت قاطعمان بر این باوریم که این ویژگی، هدفی والا و صفتی پسندیده است که ما جملگی متّصف شدن به آن را آرزومندیم. این آرزو زاییدهء امروز نیست، بلکه از همان اولین دوران کتابت بشر یعنی از زمان سومریها وجود داشتهاست. این بهمعنای آن است که هزاران سال پیش انقلابی انسانی و واقعی علیه بدن و خودخواهی آن بهوقوع پیوسته است. نکته اینجا است که این انقلاب را نمیتوان با شیوههای علمی، فقط در محدودهء بدن و جسم تفسیر نمود، و چنان که پیشتر گفتم چنین چیزی ناممکن است؛ لذا ما ناچاریم با وارد کردن نفْس و روح به این معادله، مشکل را حلوفصل نماییم. اگر کسی بخواهد از سر خداناباوری و بیایمانی فرض روح را نپذیرد، لاجرم باید چیز دیگری مثل یک توتَم(*) یا یک میم ناشناخته یا هر چیز دیگری را در معادله وارد کند که در هر صورت هیچ ربطی به جسم یا علم زیستشناسی و یا حتی به عقل سلیم نخواهد داشت.
(*)- توتم در میان اقوام بدوی به اجسام یا جانوران یا ارواح حامی افراد یا قبیله گفته میشد (مترجم).
******