رکوع

پرسش 93:

تکبیر برای رکوع واجب است. آیا ادا کردن آن به حالت اخفات (با صدای آهسته) صحیح است؟ و آیا تکبیر گفتن در حال خم شدن برای رکوع و یا هنگامی که وارد رکوع شده اما هنوز ذکرش را نگفته، صحیح است؟

و اگر فراموش کند و در میان رکوع به یاد آورد چطور؟ همین پرسش برای تکبیر سجده نیز مطرح می‌باشد.

پاسخ:

با صدای آهسته ادا کردن، صحیح است، و در حالت خم شدن برای رکوع یا داخل رکوع پیش از گفتن ذکر نیز صحیح است. اگر فراموش کند و وقتی به یاد آورد که در حال رکوع می‌باشد، تکبیر بگوید و چیزی بر عهده‌اش نیست. حکم سجده نیز به همین صورت است.

پرسش 94:

گاهی مکلّف با عجله رکوع می‌کند و استقرار و ثبات ندارد؛ بنابراین در حالی که ذکر رکوع را کامل نکرده است می‌ایستد. آیا باید بار دیگر به رکوع برود؟ یا رکوعش صحیح است؟

پاسخ:

این کار جایز نیست؛ اما اگر از روی غفلت مرتکب شود، رکوعش صحیح است و آن را تکرار نمی‌کند و نمازش را نیز تکرار نمی‌کند.

پرسش 95:

آیا جایز است در ذکر سجود «سبحان ربی الاعظم» به جای «اعلی» گفته شود؟

پاسخ:

جایز است.

پرسش 96:

منظور از (تسبیح صغری) در ذکر رکوع چیست؟

پاسخ:

سبحان الله.

پرسش 97:

در بحث نماز، از عبارت ایما یا اشاره، بسیار گفته شده است. آیا منظور از آن، معنای لُغویِ آن است (مانند اشاره با اعضا همانند سر، دست، چشم و ابرو) و یا کیفیت و چگونگی خاصی هنگام اضطرار و نیاز به آن در نماز وجود دارد، مانند نماز عریان، نماز متوحّل (در گل فرو رفته)، مضطجع (دراز کشیده)، مستلقی (به پشت خوابیده)، و یا کسی که ناتوان از خم شدن برای رکوع و سجود و سایر موارد می‌باشد؟

پاسخ:

معنای لغوی مورد نظر می‌باشد.

پاسخ های فقهی کتاب نماز ص 42-44.