زراره از واثق ترین و عادل ترین اصحاب ائمه ع است

در تالارهای گفت‌و‌گو مشغول گشت و گذار‌بودم. از یکی از مراکشی‌ها مطلبی خواندم که قلبم را به درد آورد و مرا به مباحثات و کشمکش‌هایی شدید با آن‌ها واداشت. آیا آنچه که درباره‌ی زراره گفته می‌شود صحیح است؟ من عین متنش را می‌آورم زیرا با همین‌ها به آن‌ها پاسخ خواهم داد:

1- شیخ طوسی گفته‌است: زراره از خانواده‌ای نصرانی‌بود و جدش («سنسن» و گفته‌شده «سبسن») یک راهب نصرانی ‌بوده‌است. پدرش برده‌ی رومی‌ بوده که برای بنی شیبان کار می‌کرده‌است.(1)

زراره کسی است که گفته‌است: «در مورد تشهد از ابوعبداللّه پرسیدم‌.... تا آنجا که گفت: وقتی خارج شدم در ریشش «ضرطه زدم» (باد معده) و گفتم: هرگز رستگار نمی‌شود».(2)

هم‌چنین زراره گفته ‌است: «به خدا سوگند اگر تمام آن‌چه را که از امام صادق (ع) شنیده‌ام بر زبان بیاورم، مردان قوی نیز به دار آویخته خواهند شد».(3)

ابن مسکان می‌گوید شنیدم زراره می‌گفت: خدا رحمت کند ابوجعفر را، و اما جعفر، در دلم نسبت به او «لفتة» (کدورتی) است. به او گفتم: چه چیز باعث شده زراره چنین بگوید؟ گفت: به خاطر این که ابوعبداللّه زشتی‌هایش را برملا کرده‌است.(4)

سخنان ابوعبداللّه درباره‌ی زراره:

2- و به همین دلیل ابوعبداللّه درباره‌ی او گفت: «خدا لعنت کند زراره را»(5).

3- هم‌چنین ابوعبداللّه گفته‌است: «خداوندا! جهنم را به وجود نیاوردی مگر ظرف کوچکی که خاندان اعین بن سنن بزرگش کنند».

4- ابوعبداللّه گفت: «خدا لعنت کرد برید را، خدا لعنت کند زراره را»(6).

5- و هم‌چنین گفته‌است: «زراره نمی‌میرد مگر سرگردان و حیران، لعنت خدا بر او باد!»(7 ).

6- و نیز ابوعبداللّه گفته‌است: «این زراره بن اعین است، و اللّه او جزو کسانی است که خداوند متعال در کتاب عزیزش آن‌ها را توصیف کرده‌است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا)(8)

(و به اعمالی که کرده‌اند پردازيم و همه را چون ذرات خاک بر باد دهيم)»(9).

7- و گفته‌است: «قومی ایمان را عاریت می‌گیرند سپس آن را پس می‌دهند و در روز قیامت به آن‌ها «معارون» گفته می‌شود. یقیناً زراره بن اعین از آن‌ها است»(10 ).

8- هم‌چنین گفته‌است: «اگر بیمار شود، درمانش نکنید و اگر بمیرد، بر جنازه‌اش نماز نخوانید. به او گفته‌شد: زراره؟ با تعجب گفت: آری، زراره از یهود و نصارا شریرتر است و کسی است که گفته، خداوند سه‌گانه‌است، خداوند زراره را ذلیل کند. و گفت: زراره در امامت من شک کرد، پس از خدای من طلب بخشش نمود»(11 ).

حال اگر زراره از یک خانواده‌ی نصرانی ‌بوده‌است و در امامت ابوعبداللّه شک داشته باشد، و او همانی است که گفته در ریش ابوعبداللّه ضرطه زده، و درباره‌اش گفته‌است که هرگز رستگار نمی‌شود، پس دیگر توقع داریم او چه خدمتی به دین اسلام عرضه بدارد؟!

صحّاح شیعه پر است از احادیث زراره، و او در صدر راویان قرار دارد. او کسی است که بر اهل بیت دروغ بست و در اسلام بدعت‌هایی وارد نمود که کسی همانند او چنین بدعت‌هایی در اسلام نیاورده‌است؛ ابوعبداللّه نیز به این مطلب اشاره کرده‌است. هر کس به صحاح شیعه رجوع کند، مصداق این سخن را می‌یابد و مثل و نظیر او «برید» است که ابوعبداللّه این دو را لعن نموده‌است.

پرسش‌هایی که ما در دامان تمام شیعیان قرار می‌دهیم که از مهمترین موارد مذهب او یا دلیل بر عدم صدق عقیده‌ی او است:

چطور شیعه ادعای محبت آل البیت دارد و حال آن که دین خود را از کسی می‌گیرد که در ریش ابوعبداللّه ضرطه زده‌است؟

چگونه شیعه دین خود را از مردی می‌گیرد که در امامت ابوعبداللّه شک کرده‌است؟

چگونه شیعیان در حزن و اندوه ابوعبداللّه می‌گریند و خود را می‌زنند و به دست خودشان از بدن خون جاری می‌سازند و حال آن که از سوی دیگر، دین خود را از مردی اخذ می‌کنند که در امامت ابوعبداللّه شک کرده‌است؟

چگونه شیعیان دین خود را از مردی می‌گیرند که ابوعبداللّه او را لعنت کرده‌است؟
چگونه شیعیان دین خود را از فرزندان راهب‌های مسیحی اخذ می‌کنند؟