آیا پیامبر ص غیب می داند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

در صحیح مسلم، ج 8، ص 172 آمده‌است:

ابو‌زید (یعنی عمر بن خطاب) می‌گوید: پیامبر (ص) با ما نماز صبح خواند و بعد به منبر رفت و خطبه خواند تا وقت‌ظهر شد. از منبر به زیر آمد و نماز‌خواند سپس به منبر رفت و برای ما خطبه خواند تا زمان‌عصر فرا‌‌رسید. سپس پایین‌آمد و نماز‌خواند. سپس به بالای منبر رفت و برای ما خطبه خواند تا خورشید غروب کرد. او خبر‌‌داد به ما آن‌چه را که اتفاق افتاده‌است و آن‌چه را که اتفاق خواهد‌افتاد، پس داناترین ما حافظ‌ترین ما است‌... تا انتها.

حذیفه گفته‌است: پیامبر (ص) در میان ما به‌پا خواست و از آن‌چه که تا روز قیامت اتفاق خواهد‌افتاد خبر‌داد. بعضی آن‌را حفظ‌کردند و به‌خاطر سپردند و برخی آن‌را فراموش‌نمودند. گروهی از اصحاب ما آن‌را دانستند و چیزهایی از آن‌را فراموش کردم. اما اگر آن‌را ببینم به‌یاد‌می‌آورم، همان‌طور که مردی چهره‌ی مرد دیگری‌را که از او دور شده‌باشد، وقتی ببیند، به‌یاد‌می‌آورد و می‌شناسد.

ولی این مطلب آن‌را از حدود سخن خداوند متعال خارج نمی‌گرداند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(عَالِمُ الْغَيْبِ فَلاَ يُظْهِرُ عَلَىَ غَيْبِهِ أَحَداً* إِلاّ مَنِ ارْتَضَىَ مِن رّسُولٍ)(1).

(او دانای غیب است و غیب خود‌را بر هیچ ‌کس آشکار‌نمی‌سازد، مگر بر آن پیامبری که از او خوشنود باشد).

و علم او از غیب، به‌وسیله‌ی آشکار‌سازی خداوند از برای او می‌باشد.

هیأت علمی انصار امام مهدی(ع).
15/شوال/1431 ه. ق

منابع:
1- جن: 26 و 27.