بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

در خوابم دیدم که گذرگاهی وجود داشت و این گذرگاه از دو طرف محصور بود. هر طرف شبیه دیوار بود، به شکل یک کوچه‌ی تنگ و باریک، و بر هر طرف (دیوار) نیز سیم‌های برق وجود داشت که از آن‌ها نور زیاد و ترسناکی پخش می‌شد. ناگهان مردی بلند قد را که کیفی به دست راستش گرفته بود و سنش نیز 39، 40 یا 41 ساله می‌نمود دیدم. در خواب گفتم این احمد‌الحسن (ع) است. او دست مرا گرفت و گفت: از اینجا برو؛ یعنی راه امن و مناسب و رهایی از نور را برایم مشخص کرد. در مسیرِ رفتنم، ردپای کسانی که به‌سلامت از نور عبور کرده بودند را می‌دیدم و پس از آن بیدار شدم.

خداوندا! ولی خودت احمد‌الحسن ع را نصرت عطا فرما و او را در زمین تمکین بده و انصار او را موفق گردان، یا ارحم‌الراحمین.