چرا پس از مرگ علماء آن ها را در خواب می بینم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

سلام بر مولایم محمد (ص) و وصی او احمد (ع) و بر پدران طیب و طاهرش و رحمة الله و برکاته.
سؤال اول من: چرا من پس از مرگ علما، آن‌ها را در خواب می‌بینم؟

سید خمینی را سه روز پس از وفاتش در خواب دیدم، در حالی‌که نور از پیشانی و گونه‌هایش ساطع بود و من نتوانستم او را بشناسم مگر از طریق ابروهایش. همراه او یک معمم دیگری هم بود و این دو در اول راه قرار داشتند.

بنت‌الهدی خواهر صدر را در خواب دیدم که موهایش آشفته شده بود و چیزی شبیه کفن به تن کرده بود. او به من گفت عمر تو از عمر من است یا عمر من از عمر تو است، خوب به خاطر نمی‌آورم.

باقر حکیم را پس از منفجر شدنش دیدم که در اتاق علمای شهید شده نشسته و گویی او پسر بچه‌ای بر روی بالش بود، در کنارش شهید صدر دوم پیرمرد قرار داشت و او بر حکیم خم شده بود و گویی از او تعریف و تمجید می‌کرد و سید باقر خندان بود، همچون لبخند شاگردی که استادش از او ستایش می‌کند و نور به‌صورت حلقه‌حلقه از سر صدر پیرمرد ساطع می‌شد و بالش سید صدر بالاتر از بالش سید باقر بود.

سید محمدرضا شیرازی را به همان هیئتی که در اینترنت منتشر شده است دیدم و او درحالی‌که فوت کرده بود ایستاده بود و کفنی به رنگ سبز مایل به آبی فیروزه‌ای بر او بود که رنگش بسیار زیبا بود و در گردنش زنجیری از نقره بود که یک‌جور قفل بزرگ از آن آویزان شده بود و دو چیز دیگر هم بود که آن‌ها را بیان نمی‌کنم.

و بالاخره برای سومین بار یا بیشتر است که در خواب این آیات شریفه را می‌شنوم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ* يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ* رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ*‌... إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ)(1)

(روزی که آسمان به آشکارا دود بیاورد* و آن دود همه‌ی مردم را در خود فرو پوشد و این عذابی است دردآور* ای پروردگار ما، این عذاب را از ما دور گردآن‌که ما ایمان آورده‌ایم*‌... عذاب را اندکی برمی‌داریم و شما باز به آیین خویش بازمی‌گردید)

و نیز آیات آغاز سوره‌ی انبیاء و اواخر سوره‌ی شمس را شنیدم:

(إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ...)(2)

(آنگاه که شقی‌ترینشان برخاست ...)

و برخی از آن‌ها به همان طریق قرائت شما بود. آیا منظور آیه من هستم؟ سرورم! من می‌ترسم. از شما خواهش می‌کنم برای حسن عاقبت ما دعا کنید!