جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الحمد للّه رب العالمین
امام و سرورم، امام احمدالحسن (ع)! سلام می‌فرستم به امام اعظم محمد بن الحسن و به وصی و فرستاده‌ی او، و از خداوند امید دارم که سلام من را به شما برساند، ای دو امام انسان و جن! همچنین از خداوند چشم امید دارم که قلب پیامبر اکرم محمد (ص) و آل محمد(ع) را از این جهت که من، شما سرورانم را بر دشمنان خدا و دشمنان‌تان یاری می‌رسانم و به برپاسازی دولت عدل الهی اهتمام می‌ورزم، شاد فرماید.
منظور از حرام بودن فروختن سلاح در روایت یمانی چیست؟ زیرا مخالفین از ما می‌پرسند که این حرمت، تشریعی، مولوی یا تکوینی است؟
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.
قضیه‌ی حرام بودن فروختن سلاح به مخالفین، موضوعی است که آل محمد (ع) آن را بیان نموده‌اند و این موضوع مربوط به هنگام ظهور قائم آنها است. بر این اساس قید «حَرُمَ بیع السلاح» (فروختن سلاح را حرام می‌کند) در روایت یمانی، شرحی برای کسانی است که سخنان ایشان را درک می‌کنند و می‌فهمند؛ به این صورت که یمانی، همان قائم است؛ زیرا آنها در احادیث، حرمت فروش را به وقت آشکار شدن هنگام خروج قائم محدود کرده‌اند و اکنون می‌گویند اگر یمانی خروج کرد، فروختن سلاح حرام می‌شود. لذا به وضوح روشن می‌شود که یمانی، همان قائم است. امام (ع) در سخن خود که می‌فرماید: «هنگامی که یمانی خروج کرد، فروختن سلاح را بر مردم و بر هر مسلمانی تحریم می‌نماید»( 1)، می‌خواهد روشن کند که یمانی، همان قائم است که به هنگام ظهورش و آشکار شدن، فروش سلاح حرمت می‌یابد. این، علاوه بر شرحی است که در روایت مزبور آمده است و طی آن مشخص می‌شود یمانی، همان قائم و حجتی از حجت‌های الهی است، و من این موضوع را پیشتر تبیین نموده‌ام.
در ادامه برخی روایاتی که به حرام بودن فروختن سلاح، در زمان خروج قائم و به هنگام آشکار شدن و وقوع جنگ بین او و دشمنانش اشاره می‌نماید، ذکر شده است:
هند سراج می‌گوید: به امام باقر (ع) گفتم: خداوند شما را نیکو دارد! من همواره برای شامیان ابزار جنگی می‌بردم و به آنها می‌فروختم. وقتی خداوند مذهب اهل بیت را به من شناساند در تنگنا قرار گرفتم و با خود گفتم: دیگر برای دشمنان خدا اسلحه نمی‌برم. امام (ع) فرمود: «برایشان اسلحه ببر؛ زیرا خداوند به وسیله‌ی شامیان، دشمن ما و شما یعنی رومیان را دفع می‌کند. سلاح به شامیان بفروش. اگر در میان ما و شامیان جنگ درگرفت سلاح برای آنان نبرید که (در این صورت) هر کس دشمنان ما را با سلاح نظامی یاری کند مشرک است»(2 ).
ابی‌بکر حضرمی می‌گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدیم. حَکَم سراج به امام گفت: حُکم کسی که برای شامیان زین و دیگر ابزار رزمی می‌برد چیست؟ فرمود: «مانعی ندارد. شما اینک چون یاران پیامبر خدا (ص) در وضعیت صلح به‌سر می‌برید. اگر میان ما و شامیان جنگ درگرفت، حرام است که برای آنها زین و اسلحه ببرید»( 3).
و السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته.
نیمه شعبان / 1431 هـ. ق.(4)
منابع:
1- غیبت نعمانی: ص 264.
2- کافی: ج 5 ص 112.
3- کافی: ج 5 ص 112.
4- 5 مرداد 1389 هـ. ش.