جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
ستایش از آن خدا است
و صلوات و درود خداوند بر محمد و آل او ائمه و مهدیین و سلم تسلیما کثیرا.
بدون هیچ زاد و توشه‌ای بر کریمی وارد شدم از کارهای خوب و قلب سلیم اما زشت‌ترین چیز همراه بردن زاد و توشه است هنگام وارد شدن بر شخص کریم. (1 )
السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته....
خداوند شما و تمام انصارتان را بر فرمان‌روایی ثابت قدم بدارد و به برکت دعای‌تان مرا نیز با شما ثابت قدم گرداند!
سرور و مولایم! به قصد ارتباط برقرار کردن با شما، برای‌تان می‌نویسم تا جدایی به وجود نیاید.... سرورم! چهار نامه دارم و پاسخ فقط از سوی شما است و لاغیر!
سؤال:
1- معنای «ص» در قرآن چیست؟ آیا «ص» نام رودخانه‌ای در بهشت است؟
2- در حدیثی از پیامبر خدا حضرت ابراهیم (ع) روایت شده که: «در اینجا درختی مانند درخت آدم(ع) در بهشت عدن خواهد رویید».
با اجازه‌ی شما، من این عبارت را در تالار گفتگو نوشتم.... از شما خواهش می‌کنم مطلب را توضیح دهید. آیا این دلیلی نیست بر متولد شدن شخصی در آخرالزمان که در این مکان یعنی محل پیوستن دو رود (عبد صالح)، به وجود خواهد آمد، که داستان آن معروف است؟ و این اشاره‌ای آشکار به احمد الحسن (ع) به عنوان قرینه‌ای برای شجره‌ی آدم (ع) دارد... و در تفسیری که در روایات محمد و آل محمد(ع) آمده، درخت آدم نماد علم آنها است، و این همان درختی بود که خداوند آن را بر آدم نبی (ع) در بهشت عدن ممنوع ساخت؟
موضوعی که در تالار گفتگو نوشته شده به شرح زیر می‌باشد:
درخت آدم: «قرنه» و «درخت آدم» در «منطقه‌ی قرنه» (شمال بصره):
این بقعه‌ی مبارکه در محل برخورد دجله و فرات قرار گرفته و جایی است که به زیارت سید ما ابراهیم خلیل (در سال 2000 ق.م مشرّف شده است. جایی که حضرت ابراهیم ایستاد، نماز خواند و فرمود: «در اینجا درختی مانند درخت آدم (ع) در بهشت عدن خواهد رویید.»
دو رود دجله و فرات قبل از آن که در «قرنه» به هم برسند، زمانی دراز در تاریخ از هم جدا بوده‌اند، و کسی نمی‌داند چه کسی این «درخت آدم» یا درخت ابراهیم خلیل (ع) را که برخی اهالی منطقه آن را به این اسم نامیده‌اند، کاشته است. شاید این کار توسط خود ابراهیم نبی (ع) صورت گرفته باشد زیرا با خانه‌ی ابراهیم در نزدیکی «زیگورات سومر» در 80 کیلومتری شهر ذی‌قار یا ناصریه که تا به امروز پابرجا است، فاصله‌ی چندانی ندارد.
در دلتای جنوبی، در محل تلاقی این دو رود بزرگ در قرنه (75 کیلومتری شمال مرکز شهر بصره) درخت آدم رشد یافته، بالا آمده و از ریشه‌ی آن، رودخانه‌ی شهر خالد (شط العرب) جوشیده است. این درختی است استوار که بی‌حرکت باقی‌مانده است. با وجود به خاک افتادن هزاران عراقی، این درخت همچنان پابرجا است؛ گویی آخرین شاهد انحطاط تمدنی است که در اعماق زمین و تاریخ ریشه دارد.
پیرمرد نود ساله‌ای که در آنجا نماز می‌خواند، می‌گوید: «در اینجا همیشه آب جاری بوده و خشکی در کار نبوده است؛ ولی دو رود دجله و فرات در محل قرار گرفتن درخت، گل‌ولای می‌ریختند و این گل‌ها زیاد و بلند شد تا حدی که درخت خشکید».
توضیح: آنچه در این خصوص برای من اهمیت دارد، همان روایت ابراهیم نبی (ع) است: «در اینجا درختی مانند درخت آدم (ع) در بهشت عدن خواهد رویید». آیا این دلیلی نیست بر متولد شدن شخصی در آخرالزمان که در این مکان یعنی محل پیوستن دو رود (عبد صالح)، به وجود خواهد آمد، که داستان آن معروف است؟ و این اشاره‌ای آشکار به احمد الحسن (ع) به‌عنوان قرینه‌ای برای شجره‌ی آدم (ع) دارد.... و در تفسیری که در روایات محمد و آل محمد (ع) آمده، درخت آدم نماد علم آنها است، و این همان درختی بود که خداوند آن را بر آدم نبی (ع) در بهشت عدن ممنوع ساخت؟
و علم نزد خدای سبحان است. وحده وحده وحده!
از این‌که مطلب به دراز کشید مرا ببخشید.... چشم انتظار شما هستیم.... من مشتاق دیدن شما و ارتباط برقرار کردن با شما هستم، اگر ممکن باشد. در امان و حفظ خدا! و خداوند شما، خانواده‌ی بزرگوارتان و تمام انصار شمارا سلامت بدارد!
این لینک موضوع در تالار گفتگو است:
http://www.almahdyoon.info/v(ع)/t2414-p7962.html
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.
خداوند شما را بر هر خیری موفق بگرداند! ان شاء اللّه سعی می‌کنم وقت کافی فراهم آورم تا به فضل خداوند، به نامه‌هایی که به دستم می‌رسد پاسخ دهم.
پاسخ سؤال 1: خدای متعال می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ )، (2 )
(صاد، سوگند به قرآن شریف صاحب اندرز).
«ص» یکی از حروف مقطعه است و به یکی از ائمه اشاره دارد. من پیش‌تر این موضوع را بیان کرده‌ام که هر حرف از حروف مقطعه به یکی از معصومین (ع) اشاره می‌نماید.
همچنین «ص»: نام رودخانه‌ای در بهشت است؛ رودخانه‌ی آب حیات و علم که دل‌ها و ارواح را زنده می‌گرداند، و اگر خداوند در این عالم تجلی و ظهور و جوشش برای آن اراده فرماید، سبب حیات بدن‌های مرده نیز خواهد شد؛ همان‌طور که برای ماهی موسی و یوشع (ع) هنگامی‌که آن را در نزدیکی عبد صالح فراموش کردند حاصل شد. تراوش آب حیات یا علم که در آن لحظه در نزدیکی ماهی ظاهر شد، حیات ماهی را به دنبال داشت؛ لذا ماهی راه دریا پیش گرفت و در آب، روان شد. همچنین این خود نشانه و علامتی برای موسی (ع) بود که از طریق آن توانست عبد صالحی که با جوشش حیات و رود حیات و علم، دل‌ها را زنده می‌گرداند بشناسد.
این نهر، نهر علم و زندگانی، به‌خصوص و به‌طور واضح در امام صادق (ع) تجلی و بروز یافت و خدا چنین اراده فرمود که از طریق آن حضرت، علم آل محمد (ع) منتشر و بین مردم پراکنده گردد. لذا حرف «ص» به امام صادق (ع) اشاره می‌نماید.
علم و معرفت، به‌طور خاص ثمره‌ی یقین و صبر است. خدای متعال می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ)،(3 )
(از میان آن قوم پیشوایانی پدید آوردیم که چون صبوری پیشه کردند و به آیات ما یقین داشتند، به فرمان ما به هدایت مردم پرداختند).
بنابراین، این حرف به صبر نیز اشاره دارد.
پاسخ سؤال 2: بابت این‌که این موضوع مبارک را به نگارش می‌آوری، خداوند جزای خیر به شما عنایت فرماید، ان شاء اللّه! و این توفیقی است از جانب خدا برای شما به دلیل اخلاصی که داری، ای پاکیزه‌ی مبارک! از خداوند تقاضا دارم که شما را با محمد و آل محمد (ع) محشور فرماید!
و السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته.
رجب لأصب / 1431 هـ. ق.(4)
منابع:
1- وفدت على الكريم بغير زاد من الحسنات والقلب السليم
وحـمل الـزاد أقـبح كـل شيء إذا كــان الــوفود عـلى كريـم
2- ص: 1.
3- سجده: 24.
4- خرداد یا تیر 1389 هـ. ش. (مترجم)