ادامه دادن در حوزه و درس دادن در آن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و به نستعین، و له الحمد اولاً و آخراً، والصلوة والسلام علی خیر خلقه محمد و عترته الطاهرین، الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

و بعد... سلام علیکم و رحمة الله و برکاته. سلام بر یمانی آل محمد، سلام بر پسر باقی‌مانده‌ی خداوند در زمینش، و حجتش بر بندگانش.

سرورم! باعث افتخار من است که برای حضرتعالی مطلبی بنویسم؛ از عدم و تاریکی و عصیان به نور وجود الهی، به کسی که دل‌های مؤمنان به او تعلق یافته است، به سرّ پوشیده‌ی خداوندی. سرورم! به خدا سوگند من از اینکه شما را مخاطب قرار دهم حیا می‌کنم ولی چاره‌ای جز آن ندارم. سؤالاتی دارم که خواهشمندم پاسخ فرمایید:
اول: من جزو کسانی هستم که به دعوت شما ایمان آورده است و این افتخاری بزرگ برای من می‌باشد. من اکنون در حوزه درس می‌دهم ولی از آن خرسند نیستم؛ زیرا من از اخلاق طلبه‌ها خسته و بیزار شده‌ام و همچنین به جهت نبودن علوم مفید در آن و اینکه بودن من در حوزه فقط برای رفع تکلیف است، و نیز به خاطر شهریه‌ی نامبارک و ذلیل‌کننده‌ی طلبه‌ها، و نیز به این دلیل که در حوزه و در منطقه، شبهه را از خودم دور کنم. نصحیت سرورم به بنده چیست؟ آیا بمانم یا نه؟

دوم: مردم بسیار از احکام از من سؤال می‌کنند و من براساس آنچه در رساله‌های عملی متعارف است پاسخ می‌دهم ولی می‌ترسم اینها با آنچه در کتاب شرایع الاسلام موجود است مخالف و معارض باشد. آقای من! راه چاره چیست؟
سوم: برخی طلبه‌ها از من تقاضای تدریس اصول یا علوم عقلی را دارند. سرورم! آیا من از ترس مخالفت با شما، از آن شانه خالی کنم؟
و در پایان، که از همه مهم‌تر است، از شما ای سرورم، ای پسر بقیة الله، خواهش می‌کنم که برای اصلاح آخرت و دنیایم دعا فرمایی که شما در پیشگاه خداوند منزلتی عظیم و جایگاهی رفیع داری، به حق کسی که شما را بر سرّ خویش امین فرمود. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.