چند پرسش از روایات

سلام بر تو ای حجت خدا و پسر حجت او.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الحمد لله رب العالمین، الهم صل علی محمد و آل‌محمد‌الائمة‌و‌المهدیین الطیبین الطاهرین‌وسلم تسلیماً کثیراً.

سلام بر شما ای اهل بیت نبوّت، جایگاه رسالت، محل رفت و آمد فرشتگان، و موضع حکمت، و رحمة الله و برکاته.
سلام بر غار مستحکم الهی و صراط مستقیم او و پل عبور به ساحت قدسی‌اش، ای قائم آل محمد.... ای آموزگار موسی و شبیه عیسی و جوشَن انبیا.

سلام علیکم، ای بنده‌ی صالح، ای حجت خدا و پسر حجت او و پدر حجت‌های او. به شما پناه می‌جویم، ای ملجأ و پناهگاه و رحمت، ای یمانی آل محمد، و رحمة الله و برکاته.

سرورم! چشم انتظار روزی هستیم که در آن صبح دولت عدل الهی با خروج مبارک شما طلوع کند. دیگر صبری نیست! با تحمل گُدازی داغ‌تر از اخگر آتشین در کف دست. کسی که انبیا برایش زمینه‌سازی کرده‌اند و اولیا و صالحان از زمان نبوّت آدم(ع) تا به امروز منتظرش بوده‌اند.... و از خداوند مسئلت می‌نماییم که به حق شما آن روزی را که بر منبر کوفه بالا می‌روی تا تمام بشریت را خطاب قرار دهی به ما بنمایاند.... خداوند به حق آل محمد(ع) مرا جزو خادمان شما قرار دهد و این فضلی عظیم و منّتی بزرگ است که من شایستگی آن را ندارم، و به برکت دعای شما بر بندگانی حقیر و ضعیفی چون من است که با اذن و اجازه‌ی خداوند سبحان، شایسته‌اش شدیم.

آقای من و پسر آقایم! در دلم شوق و شیفتگی عظیمی نسبت به شما و ایشان دارم.... واژه‌های مناسبی نمی‌یابم تا با آن بتوانم آنچه در سینه‌ام جولان می‌دهد را تعبیر کنم، و این خداوند سبحان است که به آن دانا می‌باشد.
اگر از به درازا کشیدن کلام و گرانباری بر شما ای حجت خدا نمی‌هراسیدم، از نوشتن دست بر نمی‌داشتم.... ولی سرورم! ای یمانی آل محمد(ع)، سؤالاتی دارم که کسی به آن پاسخ نمی‌دهد مگر مانند شما، و بر شما اهل بیت است که پاسخ گویید یا بر حسب نیاز و مصلحت خودداری نمایید. شما ای سرورم! شما از خودم به خودم سزاوارتری.

اول: به حق صابر بسیار صبور که سلام و صلوت خداوند بر او باد و بیش از هزار و صد و پنجاه سال صبر پیشه کرده است، از شما می‌خواهم دعا کنی که در خروج‌تان، یاور شما باشم، و برای دفاع و حمایت از شما سلاح بردارم و برای برپا داشتن دولت عدل الهی پیکار کنم.... که می‌دانم دعایی شما رد نمی‌شود.... در حالی که من ـ‌و پناه می‌برم به خدا از من‌ـ استحقاق چنین چیزی را ندارم مگر به رحمت او و از جانب او سبحان و متعال و شما بزرگواران و اهل فضیلت و تمام فضیلت.

دوم: ای صندوقچه‌ی علم خدا و ای کسی که به پیامبران اولوالعزم آموختی، از شما تقاضا دارم آنچه مرا به مَحاسن اخلاقی سلوک می‌دهد و برخی از حقایقی که مرا به سمت حظ و بهره‌مندی‌ام از خداوند سبحان سوق می‌دهد، راهنمایی فرمایی.... ای سرور خلایق، کسی که به شما پناه آورد و از شما درخواست نمود ناامید نمی‌گردد.

سوم: سؤال من در خصوص وصیت پیامبر خدا(ص) در شب وفاتش می‌باشد که ما برای اثبات حق شما به آن احتجاج می‌نماییم.... هنگامی که جدت ابو عبد الله امام حسین که سلام و صلوات خداوند بر ایشان باد، به سوی کربلا خروج کردم، این وصیت کجا بود؛ چرا که برخی اخبار وارد شده از اجداد شما(ع) می‌گویند که وصیتی وجود داشته است و امام حسین(ع) آن را به امّ سلمه رض سپرده بود و همچنین وصایایی بوده که آنها را در روز طف به فاطمه‌ی کبری س سپرده است. بنابراین وصیت مقدس پیامبر خدا حضرت محمد(ص) هنگام خروج امام حسین(ع) به سمت کربلا، کجا بوده است؟

چهارم: از پدران شما(ع) روایت شده است که فرموده‌اند:

«فإذا ظهر السفياني اختفى المهدي ثم يخرج من بعد ذلك»

(و چون سفیانی ظاهر گردد، مهدی پنهان می‌شود و پس از آن، خروج فرماید)....

سرورم ای پسر رسول خدا(ص)! آیا در اینجا ظهور کردن سفیانی، به غلبه کردن و سیطره یافتن تفسیر و معنا می‌شود؟ مثل این سخن خدا که فرمود:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ»(1)

(تا او را بر همه‌ی دين‌ها پيروز گرداند)؛

چرا که سرورم! فترتی که بیانگر آغاز غیبت شما و سرگردانی مردم بوده است، و جدت رسول خدا(ص) و جدت امیرالمؤمنین(ع) به آن خبر داده‌اند، دقیقاً فترت ظهور او و تمکین دادنش بر تمام افکار و اندیشه‌های سیاسی است که برای حکومتی که خداوند جز برای اهلش قرار نداده است، با یکدیگر مسابقه می‌دهند، می‌باشد. آنها رد پای دشمنان انبیا(ع) را دنبال کردند بلکه از آن نیز گذر نمودند، تا آنجا که زمین مردمی شریرتر از آنها به خود ندیده است.... سؤال من این است: آیا می‌توان این گونه استدلال کرد که سفیانی روایت شده در این حدیث را منطبق بر شخصیت سفیانی اول یعنی همان.... بدانیم؟

پنجم: ای حجت خدا در زمینش! در وصیت مقدس پیامبر خدا(ص) به امیرالمؤمنین(ع) در شب وفات آن حضرت(ص)، این گونه آمده است:

«یا عَلِیّ، أَنْتَ وَصِیِّی عَلی أَهْلِ بَیْتِی حَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ وَعَلی نِسائِی فَمَنْ ثَبَّتَها لَقِیتُنِی غَداً، وَمَنْ طَلَّقْتَها فَأَنا بَرِی‌ءٌ مِنْها، لَمْ تَرَنِی وَلَمْ أَرَها فِی عَرْصَةِ الْقِیامَةِ»

(ای علی! تو وصیّ من بر اهل بیتم چه زنده و چه مرده‌ی ایشان و نيز وصى بر زنانم هستى، هر يك را كه تو به همسرى من باقى گذارى، فرداى قيامت مرا ديدار كند و هر يك را که تو طلاق بدهی، من از وى بيزارم و مرا نخواهد ديد و من نيز او را در صحراى محشر نخواهم ديد). سؤال من این است: آیا زنی که بر امیرالمؤمنین(ع) خروج کرد، طلاق داده شد؟

سرورم! در پایان، از خداوند سبحان درخواست دارم که شما را در زمین تمکین دهد و روز خروج‌تان را تعجیل فرماید و آن را بر شما آسان گرداند و مرا به برکت دعای‌تان از برای من، به عنوان خادم‌تان بپذیرد. چه روز بزرگی است که در آن، قائم آل محمد احمد الحسن(ع) را ببینیم که از مسجد کوفه خطاب به جهانیان سخن می‌گوید.

فدایتان گردم، شما به من از خودم سزاوارترید.... آقای من، ای پسر رسول خدا(ص)! مرا ببخشای؛ مرا ببخشای ای پسر علی بن ابی طالب(ع)؛ مرا ببخشای ای پس امام مهدی(ع)؛ به خاطر تقصیر و کوتاهی که در حق شما روا داشته‌ام که به خدا سوگند من در حق شما تقصیرکارم و از شما طلب عفو و بخشش دارم در حالی که شما اهل کرامت هستید، ای برترین خلق خداوند سبحان.

تذکر: از برادرانم انصار الله (خداوند مرا خادم شما گرداند) درخواست می‌کنم، این نامه را به امام احمد الحسن(ع) تسلیم کنند.