جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلاماللهم صل علی محمد و آله الائمة و المهدیین و سلم تسلیماَ.
سلام بر اهل بیت نبوّت، و معدن و جایگاه رسالت، و محل هبوط وحی و تنزیل. هر که خدا را بخواهد از شما آغاز می‌کند. در آیه‌ی کریم:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللهِ....»(1)
(آيا آن گروه از بنی اسرائيل را پس از موسی نديدی که به يکی از پيامبران خود گفتند: برای ما پادشاهی منصوب کن تا در راه خدا بجنگيم....).
1- این پیامبر بزرگوار چه کسی بوده است؟ نام، ویژگی و وضعیت او چه بوده است؟
2- چرا خداوند این پیامبر را به عنوان پادشاه برنگزید؟
3- آیا پادشاهی طالوت، پادشاهی عام برای بنی اسرائیل بود یا فقط فرماندهی ارتش بود؟
4- آیا طالوت(ع) حجتی بر این پیامبر مذکور در آیه بوده است؟
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
والحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.
پاسخ سؤال‌های1، 2، 3 و 4: این پیامبر، نبی خدا ساموئل (اسماعیل) از نسل یعقوب(ع) بوده است. اما صفت و وضعیت او، شبیه وضعیت اسماعیل پسر ابراهیم نبی خدا(ع) بوده است زیرا مادرش حنا همچون ساره(ع) همسر ابراهیم پیامبر خدا(ع) نازا بود و او را برای خدای سبحان نذر کرد و این پیامبر مانند مریم(ع) در خانه خدا خدمت‌گزاری می‌کرد. خداوند او را به عنوان پیامبری بر بنی اسرائیل مبعوث کرد. در زمان او، بنی اسرائیل از دستور خداوند سبحان سرپیچی‌می‌کردند. در آخرین روزهای زندگی‌اش بنی اسرائیل بازگشتند و توبه کردند و در میان آنها نسلی نیکوکار ظاهر گشت. آنها از او خواستند پادشاهی برای آنها تعیین کند تا زیر پرچم او بجنگند. او به امر خداوند سبحان و متعال طالوت را برگماشت. طالوت از اسماعیل پیامبر خدا(ع) فرمان می‌برد. پس از آن که طالوت و لشکرش بر جالوت و لشکرش پیروز شدند، خداوند به اسماعیل نبی خدا(ع) دستور داد تا داوود(ع) را که سربازی در لشکر طالوت بود، به عنوان جانشین بعد از خودش تعیین کند.
اما اینکه چرا اسماعیل پیامبر خدا(ع) خود، پادشاه نبود؛ او پیامبر و خلیفه‌ی خدا در زمینش و پادشاه منصوب از سوی خدا بود ولی آنها پادشاهی می‌خواستند که زیر پرچمش نبرد کنند و او به همراه آنها بجنگد؛ چرا که در آن زمان، پادشاه حتماً می‌بایست با لشکر بیرون می‌آمد و خودش هم نبرد می‌کرد، و حال آنکه اسماعیل پیامبر خدا(ع) پیرمردی سال‌خورده بود و در واپسین روزهای حیاتش به سر می‌برد. به همین دلیل از او(ع) خواستند که پادشاهی برای آنها تعیین کند که دارای قوّت ونیروی جنگ‌جویی باشد.
خداوند شما را بر هر خیری موفّق بدارد، و در زمره‌ی افراد بابصیرت و کسانی که کلمات خدای سبحان را شنیدند و فرا گرفتند، قرار دهد.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
جمادی الاول 1431 هـ.ق
منابع:
1- بقره: 246.