جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سلام بر شما ای آل محمد و رحمة الله و برکاته، سلام بر یمانی آل محمد(ع) و بر ذریه‌ی طیب و طاهر او و رحمة الله و برکاته، سلام بر انصار تو و رحمة الله و برکاته.
آقای من! در قرآن کریم این آیات مبارک آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ * أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ»(1)
(پيش از آنها قوم فرعون را آزموديم و فرستاده‌ای بزرگوار نزدشان آمد * که بندگان خدا را به من تسليم کنيد که من فرستاده‌ای امينم).
این فرستاده، چه کسی بوده و حدود عصمت او چه بوده که گفته است:
«أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ»
(که بندگان خدا را به من تسليم کنيد که من فرستاده‌ای امينم)
و امانتی که به خودش نسبت داده، چه بوده است؟ و آیا قبل از شما فرستاده‌ای از سوی امام(ع) وجود داشته است و حدود رسالت او چیست؟ آیا او برای گروه خاصی بوده است یا برای همه‌ی مردم؟ و الحمد لله وحده.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
والحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.
خداوند متعال می‌فرماید:
«وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ * أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ * وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ * وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ * وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ * فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ * فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ * وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ»(2)
(پيش از آنها قوم فرعون را آزموديم و فرستاده‌ای بزرگوار نزدشان آمد * که بندگان خدا را به من تسليم کنيد که من فرستاده‌ای امينم * و نيز بر خدا برتری مجوييد، که من حجتی روشن برای شما آورده‌ام * و اگر بخواهيد بر من سنگ بزنيد، من به پروردگار خودم و پروردگار شما پناه می‌برم * و اگر به من ايمان نمی‌آوريد، از من کناره گيريد * پس به درگاه پروردگارش دعا کرد که اينان مردمی مجرمند * بندگان مرا شب هنگام روانه کن تا از پِیِ شما بيايند * دريا را آرام پشت سر گذار، که آن سپاه غرق شدگان‌اند).
این آیات درباره‌ی حضرت موسی(ع) می‌باشد و این موضوع با توجه به ابتدای آن یعنی «قَوْمَ فِرْعَوْنَ» و پایان آن «إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ» روشن است.
مثالی زده‌اند تا شاید مردمِ زمان پیامبر خدا حضرت محمد(ص) و زمان قائم از آن پند گیرند و موعظه شوند؛ چرا که حضرت موسی(ع) نیز قائم بود و همانند قائم آل محمد(ع)، به او نیز بشارت داده بودند.
حق تعالی می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِي فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ»(3)
(و ما بر آن هستيم که بر کسانی که روی زمين به استضعاف کشیده شدند منّت گذاریم و آنان را پيشوايان سازيم و وارثان گردانيم * و آنها را در آن سرزمين تمکین دهیم و به فرعون و هامان و لشکريانشان، چيزی را که از آن می‌ترسيدند نشان دهيم).
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
ربیع‌الاول 1431 هـ.ق
منابع:
1- دخان: 17 و 18.
2- دخان: 17 تا 24.
3- قصص: 5 و 6.