حوادث بصره و ناصریه در ماه محرم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

برادر حسن موسوی .... وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته

حکمتی که در آن وجود دارد، مشابه حکمتی است که در «طف» جریان دارد و مشابه حکمتی است که بر همه‌ی صاحبان دعوت الهی از آوارگی تا قتل پیروان‌شان، کوشش برای قتل و استهزای آنها و .... و .... گذشته است و مشابه حکمت آنچه در ابتدای دعوت رسول الله(ص) بر ایشان گذشت مانند تحت فشار قرار گرفتن و کشتار یارانش، می‌باشد و مشابه حکمتی است که در جنگ احد رخ داد و امور بسیاری که شرحش به طول می‌‌انجامد. به آیات زیر توجه نما تا شاید آنچه را خواهانی، برایت تشریح کند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ»(1)

(آیا می‌پنداريد به بهشت خواهيد رفت؟ در حالی که هنوز آنچه بر پیشینیانتان گذشته است، به شما نرسیده است! به ايشان سختی و رنج رسيد و متزلزل شدند، تا آنجا که پيامبر و مؤمنانی که با او بودند، گفتند: پس ياری خدا کِی خواهد رسيد؟ بدان که ياری خدا نزديک است).

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ»(2)

(آيا می‌پنداريد به بهشت خواهيد رفت و حال آنکه هنوز برای خدا معلوم نشده است که از ميان شما چه کسانی جهاد می‌کنند و چه کسانی پايداری می‌ورزند؟).

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلا رَسُولِهِ وَلا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ»(3)

(آيا پنداشته‌ايد که شما به حال خود واگذاشته شده‌اید بی آنکه خدا کسانی از شما را که جهاد می‌کنند و جز خدا و پيامبرش و مؤمنان را به سرپرستی برنمی‌گزينند، معلوم دارد؟ خداوند به هر کاری که می‌کنيد آگاه است).

«أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ»(4)

(آيا مردم پنداشته‌اند که چون بگويند: ايمان آورديم، رها می‌شوند، وديگر مورد آزمایش قرار نمی‌گیرند؟).

«وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ ۚ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ»(5)

(از میان مردم کسانی هستند که می‌گويند: به خدا ايمان آورده‌ايم؛ اما چون در راه خدا آزاری ببينند، آن آزار را چون عذاب خدا به شمار می‌آورند و چون از سوی پروردگار تو مددی رسد، می‌گويند: ما نيز با شما بوده‌ايم. آيا خدا به آنچه در دل‌های جهانیان می‌گذرد، آگاهتر نيست؟).

بنابراین، این حادثه، فتنه و آزمایشی برای همه‌ی انسان‌ها است؛ چه آنهایی که ایمان آوردند و چه کسانی که کافر شدند.

اما درباره‌ی سوالت، سید یمانی برای هیچ کدام از ما موعدی را برای پیروزی تعیین نکرده است ولی خدای سبحان ومتعال و پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و یمانی(ع)، به طور حتم به پیروزی ما وعده داده‌اند اما زمان آن را هیچ کس تعیین نکرده است.

اما برای آگاهی از رویکرد دعوت و مسیر آن، به پاسخ سید یمانی توجه نما:

سید احمد الحسن یمانی موعود می‌فرماید:

«دعوت من مانند دعوت نوح(ع) و ابراهیم(ع) و موسی(ع) و عیسی(ع) و مانند دعوت محمد(ص) است تا آنکه توحید بر تمام نقاط این زمین منتشر گردد.

هدف انبیا و اوصیا، هدف من هم است و تورات و انجیل و قرآن و اختلافاتی را که در آنها کردیده‌اید، را تبیین می‌کنم و انحراف علمای یهود و مسیحی و مسلمان و خروجشان از شریعت الهی و مخالفتشان با وصیت‌های انبیا را آشکار می‌سازم.

خواسته‌ی من، خواسته‌ی خدای سبحان ومتعال و مشیت او است تا مردم زمین جز آنچه او سبحان ومتعال می‌خواهد، نخواهند؛ تا آنکه زمین همانگونه که از ظلم و ستم پر شده است، از عدل و قسط پر شود؛ تا گرسنگان سیر شوند و فقیری باقی نماند؛ تا یتیمان پس از اندوه طولانیشان، شاد گردند؛ تا شوهر مرده‌ها، با عزت و کرامت، حاجات مادیشان برآورده شود.... و.... و ..... و تا مهم‌ترین اهدافی که در شریعت وجود دارد، یعنی عدل و رحمت و راستی، تحقق یابد»(6) .

منابع:

1- بقره: 214.

2- آل عمران: 142.

3- توبه: 16.

4- عنکبوت: 2.

5- عنکبوت: 10.

6- پاسخ‌های روشنگر: ج 1 پاسخ سوال دوم.