بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

پاسخ سوال اول: اگر حجش منطبق با آنچه از ائمه(ع) روایت شده است،باشد، درست است وگرنه درست نیست.

پاسخ سوال دوم: کفاره‌ی شکستن عهد یکی از موارد زیر می‌باشد: آزاد کردن بنده یا روزه‌ی دو ماه پی در پی یا غذا دادن به 60 فقیر.

پاسخ سوال سوم: نماز جمعه جز با مومن، تحقق نمی‌یابد.

پاسخ سوال چهارم: اگر پیش از رکوع به یاد آورد (یعنی قبل از رکوع به یاد آورد که تکبیرها را نگفته است مثلا حین قرائت به یاد بیاورد) آن را و کارهای بعد از تکبیرها را دوباره به جا می‌آورد؛ اما اگر بعد از رکوع به یاد آورد، نمازش را ادامه دهد و گناهی بر او نیست.

پاسخ سوال پنجم: می‌توان بر آنچه نوشته شده است، اعتماد کرد، اگر علاماتی باشد که این اطمینان و وثوق را برساند (اطمینان بر این که مصلحت یا نفعی معین برای تولید کننده از درج دروغ درباره‌ی محتویات محصول وجود ندارد، کافی است). ولی در مورد آنچه نوشته شده و مبهم است (مواد تغلیظ کننده و مواد محافظ)، باید از کارخانه استعلام شود و حلال بودن آن شناخته شود. اما در مورد محصولات حیوانی که در آن شرط ذبح حلال برای خوردن یا مصرف در موارد معین وجود دارد، اگر در کشور اسلامی تولید شده باشد، الزاماً به معنی این نیست که ذبح شده، شرعی و حلال است، و اگر در کشور غیراسلامی تولید شده باشد، ضرورتا به آن معنا نیست که به صورت غیرحلال ذبح شده و حرام باشد. اگر ذبح به صورت شرعی باشد، کشتار حلال می‌شود چه در کشور اسلامی باشد و چه در کشور غیر اسلامی؛ و اگر به صورت غیرشرعی و نادرست ذبح شده باشد، حرام می‌گردد، چه در کشور اسلامی و چه در کشور غیراسلامی. در اینجا مثالی می‌زنم: حیوانی که در مکه‌ی مکرّمه توسط کسی که دشمنی آل محمد(ع) را دارد، ذبح شده باشد، حلال محسوب نمی‌شود و حیوانی که در فرانسه توسط مسلمانی که دشمنی با آل محمد(ع) ندارد، ذبح شده باشد، حلال است. مرغی که در مکان‌هایی در ایران، گردنش زده می‌شود، حلال حساب نمی‌شود ولی مرغی که در چین توسط مسلمانی که دشمن آل محمد(ع) نیست، ذبح شرعی شود، حلال است.