آیه‌ی و اذا النفوس زوجت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمدلله رب العالمین.

هر نفْسی با ظلمت یا نور تلفیق شده است؛ تلفیق شدن با ولایت یا با نقض عهد و میثاق (2)؛ و در آیه‌ی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ» (3)

(هر نفْسی بداند که چه حاضر آورده است)

یعنی آیا عدل حاضر کرده است یا ظلم با خود آورده است، با خودش نور آورده است یا تاریکی، ولایت را با خود به همراه دارد یا شکستن عهد و میثاق.

منابع:

1- تکویر: 7.
2- از محمد بن علی بن حنیفه روایت شده است که این آیه را قرائت نمود

«وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ»

(و چون نفْس‌ها قرين گردند)

و گفت: «سوگند به آن کس که جانم در دست او است اگر کسی خداوند را در بین رکن و مقام عبادت کند تا جانش بالا بیاید، خداوند او را باکسی که دوستش می‌دارد محشور می‌فرماید» (بحار الانوار: ج 42 ص 366).

محبت و دوست داشتن از ولایت می‌باشد؛ پس کسی که اهل بیت(ع) را دوست داشته باشد و آنها را پیروی کند، با آنها محشور می‌گردد و کسی که دشمنانشان را دوست داشته باشد و از آنها پیروی کند، با آنها در آتش محشور خواهد شد.
3- تکویر: 14.