در دعای امام حسین(ع) در روز عرفه:
«يَا مَنِ اسْتَوَى بِرَحْمَانِيَّتِهِ فَصَارَ الْعَرْشُ غَيْباً فِي ذَاتِهِ مَحَقْتَ الْآثَارَ بِالْآثَارِ وَ مَحَوْتَ الْأَغْيَارَ بِمُحِيطَاتِ أَفْلاكِ الْأَنْوَارِ»
(ای آن که به رحمانيتش استواری يافت و عرش در ذاتش (در مقابل عظمت پروردگاری‌ات)
پنهان شد. با ظهور آثارت، همه‌ی آثار زايل گشت و همه‌ی اغيار را با احاطه‌ی فلک‌های انوار، محو نمودی)
معنی «اغیار» چیست؟
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
والحمدلله رب العالمین،
امام حسین(ع) وضعیت رسول حضرت خدا محمد(ص) را در هنگام فتح از بین رفتن منیّت از صفحه‌ی وجودش بیان می‌کند؛ در لحظه‌ای که جز خدای یکتای قهار چیز دیگری باقی نمی‌ماند.
«اغیار» همان ظلمت و تاریکیِ منیّت است که با از بین رفتن آن با نور، عرش در ذات الهی ناپدید شد و جز خداوند یکتای قهار چیز دیگری باقی نماند.
برای روشن شدن بیشتر به کتاب تفسیر سوره‌ی فاتحه و متشابهات مراجعه نمایید .(1)
منابع :
1 - به کتاب متشابهات جلد اول و سایر کتاب‌ها مراجعه نمایید.