معنای آیه‌ی (وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا)

حق تعالی می‌فرماید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا)(1)

(سوگند به خورشید و برآمدن آفتابش * و سوگند به ماه چون از پیِ آن برآيد * و سوگند به روز چون آن را روشن کند).

چطور ممکن است که روز عاملی باشد که باعث روشن شدن خورشید گردد؟! آیا این خورشید نیست که روز را روشنی می‌بخشد و آن را ظاهر می‌سازد؟!

پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

در این آیه، خورشید، پیامبر خدا حضرت محمد(ص) است و ماه که در پِیِ او می‌آید علی بن ابی طالب (ع) وصی و خلیفه و جانشین او می‌باشد. در این آیه روز، امام مهدی(ع) است و قطعاً و یقیناً امام مهدی(ع) از حضرت محمد(ص) و علی(ع) متولد شده و از پیامبر خدا(ص) ظهور و تجلّی یافته است؛ ولی امام مهدی(ع) همان کسی است که حقیقت پیامبر خدا(ص) یا خورشید را به هنگام ظهورش برای مردم، تجلّی و ظهور می‌بخشد و مردم را با حقیقت پیامبر خدا(ص) آشنا می‌سازد. پس امام مهدی(ع) از پیامبر خدا(ص) ظهور و تجلّی یافته و به علاوه، او پیامبر خدا حضرت محمد(ص) را برای خلق، متجلّی و ظاهر می‌گرداند.

منابع:

1- شمس: 1 تا 3.

متشابهات ج 3

www.almahdyoon.co