معنای آیات اول سوره ذاریات چیست؟! در آیه «و جاء من اقصی المدینة رجل» منظور از این مرد کیست؟!

پرسش (1) در سوره‌ی ذاریات آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا * إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ * وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ * وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ * إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ * يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ * قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ)(1)

(و سوگند به فرشتگانی که تقسيم کننده‌ی کارهايند * که آنچه شما را وعده می‌دهند راست است * و روز دین آمدنی است * و سوگند به آسمان که آراسته به ستارگان است * که شما سخن گونه گون می‌گوييد * از حق منصرف گردد آن که منصرفش خواسته‌اند * مرگ باد بر آن دروغ‌گويان).

معنای سخن حق تعالی در این آیات چیست؟

پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا)

(و سوگند به فرشتگانی که تقسیم کننده‌ی کارهایند): فرشتگان.

(إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ)

(که آنچه شما را وعده می‌دهند راست است): قیام قائم.

(وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ)

(و روز دین آمدنی است): قیامت صغری و حسابرسی امام (ع) از مردم.

(وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ)

(و سوگند به آسمان که آراسته به ستارگان است):

آسمان دارای نظم و دقت و حرکت در مسیر مستقیم و صلاح ساکنان آن؛ که آن‌ها یعنی فرشتگان در نهایت دقت کار می‌کنند و به هیچ وجه دچار اختلاف و اشتباه نمی‌شوند، و امر خداوند را با آیات و بیّنات از طریق رؤیت و کشف و آیات آسمانی و معجزات، ظاهر می‌گردانند.

(إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ)

(که شما سخن گونه گون می‌گویید)

یعنی درباره‌ی قائم (ع) سخن گوناگون می‌گویید؛ گروهی می‌گویند همو است و گروهی می‌گویند او نیست و این آیه در سوره‌ی نبأ نیز آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(عَمَّ يَتَسَاءلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ* الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ)(2)

(از چه چيز می‌پرسند؟ * از آن خبر بزرگ * که در آن اختلاف می‌کنند).

(يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ)

(از حق منصرف گردد آن که منصرفش خواسته‌اند)

(اِفک) یعنی برگشتن کامل به عقب، و معنای این آیه چنین است: او از قائم برمی‌گردد و از او اِعراض می‌کند و کسی که به عقب برگردد یعنی فطرتش بیمار شده باشد، از قائم پیروی نمی‌کند.

(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ)

(مرگ باد بر دروغ‌گویان)

یعنی هلاک شدند دروغ‌گویانی که بدون اینکه به چیزی علم و احاطه پیدا کنند، دروغ گفتند؛ اینها کسانی هستند که قائم (ع) را دروغ می‌شمارند، بدون اینکه به امر آن حضرت و یا به آنچه از ایشان صادر می‌شود، علم و احاطه‌ای داشته باشند؛ چرا که قیام قائم به طور بنیادین با هوس‌ها و توجّهات دنیوی آن‌ها و جاه‌طلبی‌های آن‌ها برای ریاست باطل دینی، در تعارض می‌باشد.

منابع:
1- ذاریات: 4 تا 10.
2- نبأ: 1 تا 3.

متشابهات ج 2
www.almahdyoon.co

پرسش (2)معنای آیه‌ی (وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى... )
(مردی از دوردست شهر دوان دوان آمد...).
در آیه‌ی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ)(1)
(مردی از دوردست شهر دوان دوان آمد و گفت: ای قوم من! از اين فرستادگان پيروی کنيد)
از سوره‌ی یس، این مرد که از دورترین جای شهر دوان دوان آمد کیست؟
پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

امام حسین (ع) عنوان مصداق برتر و والاتر این آیه، می باشد، و
(أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ)
(دو تن را به سویشان فرستادیم)
محمد (ص) و علی (ع) وصی او هستند.
(و عَزَّزْنَا بِثَالِثٍ)(2)
(با سومی نیروشان دادیم)
یعنی حسن (ع).
(وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى)
(مردی از دوردست شهر دوان دوان آمد)
یعنی حسین (ع) که او را کشتند و مُثله کردند؛ پس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ * بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ)(3)

(گفت: ای کاش قوم من می‌دانستند * که پروردگار من مرا بيامرزيد و در زمره‌ی گرامی‌شدگان درآورد)
و طبیعتاً حبیب نجار از مصادیق نخستین این آیه می‌باشد ولی آیه درباره‌ی حسین (ع) نازل شده است و به او اشاره و نظر دارد. امام مهدی محمد بن الحسن (ع) اینگونه مرا باخبر ساخت.

منابع:
1- یس: 20.
2- یس: 14.
3- یس: 26 و 27.

متشابهات ج 2
www.almahdyoon.co