معنای این روایت چیست؟ «الصوم لی و انا اجزی به»، روزه برای من است و خودم پاداش آنم

معنی حدیث قدسی «روزه برای من است و من خودم پاداش آن هستم»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«الصوم لی و أنا اُجزي به»(1)
(روزه برای من است و من پاداش روزه می‌دهم)
چیست؟
پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قرائت «أجزي به» (خودم به آن پاداش می‌دهم) اشتباه است؛ زیرا خدای سبحان پاداش تمام عبادات را به بندگان می‌دهد و بر‌اساس این قرائت نادرست، خصوصیت ویژه‌ای برای روزه وجود ندارد.
قرائت درست «اُجزی به» است یعنی با همزه‌ی مرفوع و الف کوتاه. مراد از این روزه، روزه‌ی مریم س و بالاتر از آن می‌باشد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا(2)
(برای خدای رحمان روزه نذر کرده‌ام و امروز با هيچ بشری سخن نمی‌گويم).
یعنی این‌که انسان از خلق بیمناک باشد و با خدای سبحان مأنوس. این همان آغاز و پایانی است که ثمره‌اش چنین می‌باشد: خداوند خودش پاداش روزه‌ای است که آن روزه عبارت باشد از روزه‌ی از «من»؛ و این هنگامی است که بنده بر صراط مستقیم سِیر کند و می‌داند و معتقد است و می‌بیند که وجود اجباری و بقای ظنّی او به جهت شائبه‌ای از عدم و ظلمت است که با نور مخلوط می‌باشد. این همان گناهی است که از بنده جدا نمی‌شود، و آن، گذشته‌ی بنده و حال و آینده‌ی او می‌باشد. اگر بنده از «من» روی برگرداند، و مخلصانه خواهان دور ساختن صفحه‌ی ظلمت و عدم باشد و خدای متعال دعایش را اجابت فرماید، جز خدای واحد قهار بر‌جای نمی‌ماند و زمین با نور پروردگارش روشن می‌شود و نامه‌های اعمال آورده شوند و گفته شود حمد و ستایش تنها از آنِ خداوند، پروردگار جهانیان است.
منابع:
(1)- کافی: ج 4 ص 63 ح 6.
(2)- مریم: 26.
متشابهات ج 1
www.almahdyoon.co