مراد از حروف مقطعه در ابتدای سوره‌ها چیست؟
پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

در سوره‌ی بقره (الم):
م: محمد، ل: علی و الف: فاطمه است.
این حروف در ابتدای سوره‌ها 14 حرف هستند؛ نصف تعداد حروف که 28 حرف می‌باشد. این حروف، حروف نورانی‌اند، و مقابل آن حروف ظلمانی قرار می‌گیرند؛ یعنی کم‌نور نه این‌که تاریک باشند.
این حروف مانند منزل‌های چهارده‌گانه‌ی قمر در نیمه‌ ماه هستند؛ یعنی پس از گذشتن هفت روز از ابتدای ماه. «م» مانند جایگاه ماه در شب کامل شدن آن است و «ل» شب پیش از آن و «الف» شب پس از آن می‌باشد، و این‌ها ایام تشریق‌اند.
محمد(ص) ماه کامل است، و علی و فاطمه شِبه کامل می‌باشند. در دعا آمده است: «و کلمتک التامة و کلماتک التی تفضلت علی العالمین»(1)
(و کلمه‌ی کاملت و کلماتی که به آن‎ها بر عالمیان تفضّل فرمودی).
«میم» مقابل الله در بسمله است و «لام» مقابل الرحمن و «الف» مقابل الرحیم. همان‌طور که بسمله در هر سوره، از جهتی خاص تصویری از بسمله فاتحه می‌باشد، این حروف هم تصویری از پیامبر خدا حضرت محمد(ص) و علی و فاطمه س و ائمه می‌باشند. در هر موضعی، این‌ها از جهتی خاص و معین تصویری از آن‌ها می‌باشند. هر‌چه شناخت و معرفت معصوم به خداوند بیشتر شود، جهت‌های او و ظهورهای او در قرآن بیشتر می‌شود، و حرفی که بیان‌گر او است بیشتر تکرار می‌گردد. میم 17 بار تکرار شده است، لام 13 بار و الف 13 بار.
این حروف صَفْوة (برترین و خالص‌ترین‌های) قرآن‌اند و از آن‌ها اسم اعظم تکوین می‌یابد و این سرّی است بین خدا و امام (ع)که از آن اسم اعظم تألیف می‌گردد.(2)
اگر در این خصوص بیش از این اجازه داشتم سخن بگویم، سخن می‌گفتم....
منابع:
(1)- مصباح المجتهد: ص 419.
(2)- از ابو عبدالله (ع)در تفسیر این سخن خداوند متعال (حمعسق) روایت شده است که فرمود: «حروفی از اسم الله اعظم مقطوع (بریده شده) می‌باشند که آن را پیامبر یا امام که صلوات خداوند بر ایشان باد، تألیف می‌کنند و اسم اعظمی را تشکیل می‌دهند که اگر با آن خداوند خوانده شود، اجابت می‌شود». بحار الانوار: ج 89 ص 376.
متشابهات ج 1
www.almahdyoon.co