معنی این‌که تمام قرآن در «باء» و آن «باء» همان امیر‌المؤمنین است.
این‌که قرآن در نقطهی «باء» است و امیر‌المؤمنین علی ع آن نقطه است، چه معنایی دارد؟

پاسخ:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

شکل «باء» به صورت ظرفی است که لبریز گشته، بر دیگران افاضه می‌کند و محتوای آن از پایینش قطره قطره می‌چکد. همان‌طور که شکل نون نیز به صورت ظرفی است که از بالایش فیض را دریافت می‌کند و عِلم از مولایش قطره قطره در آن می‌چکد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

﴿قُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا﴾(1)
(و بگو: پروردگارم، بر علمم بیافزای).
خدای سبحان و متعال پیامبر کریمش حضرت محمد ص را با «ن» مورد خطاب قرار داده است. حق تعالی می‌فرماید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

﴿ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ﴾(2)
(نون، سوگند به قلم و آن‌چه می‌نویسند).
در این آیه قلم علی ع است. امام صادق ع می‌فرماید: «نْ اسم رسول الله ص است و قلم اسم امیرالمؤمنین ع می‌باشد».(3)
قلم، جوهر را از «ن» می‌گیرد و آن را به کتاب منتقل می‌کند و در آن می‌نویسد. قلم را احوالی است؛ ساعتی نون است و ساعتی باء. ساعتی نقطه‌ی نون است و ساعتی نقطه‌ی باء. امیرالمؤمنین ع نیز همین‌گونه است؛ ایشان باب رسول الله ص و باب شهر علم است و از او بر خلق افاضه می‌شود، پس او باء و نقطه‌ی باء است(4) و قلم و جوهری است که قلم (آن جوهر را) با خود حمل می‌کند. برای نقطه (نیز) احوالی وجود دارد؛ نقطه، فیض نازل شده از خداوند بر پیامبر ص و از پیامبر ص بر علی ع و از علی ع بر خلق است. نقطه‌ی نازل شده از سوی خدا بر پیامبرش قرآن است، و پیامبر ص همان «ن» و نیز نقطه‌ی نون می‌باشد.
سپس پیامبر نسبت به علی ع مانند باء و نقطه‌ی باء است و علی نسبت به پیامبر ص مانند «ن» و نقطه‌ی نون است و علی نسبت به خلق، مانند باء و نقطه‌ی باء می‌باشد.

منابع:
1- طه: 114.
2- قلم: 1.
متشابهات ج 1
www.almahdyoon.co