ایا عبارت خیر دروصیت به معنای مال است؟

 بسیاری از مردم متأسفانه وقتی که سخن از وجوب وصیت می شود، و آیه وصیت ذکر می گردد، از عبارت "خیر" به معنای مال و مادیات تفسیر می کنند. آنچه که اساساً این برداشت اشتباه را رد می کند، فرموده رسول الله (ص) هنگام نوشتن وصیت است که فرمود: "احضروا لي صحیفة ودواة املئ لکم کتاب لن تضلوا بعده ابدا" یعنی "کاغذ و دواتی بیاورید تا نوشته ای برای شما بنویسم که بعد از آن گمراه نخواهید شد". آنچه در این مسئله روشن می باشد، این است که اگر چه این وصیت را بنویسم، به هیچ عنوان امتم گمراه نخواهد شد، و این کاملاً روشن است که رسول الله (ص) می خواستند اوصیای خود را تا روز قیامت تعیین کنند.   سید احمد الحسن (ع) با وصیت جدش رسول مکرم محمد (ص) احتجاج نمود که در آن اسم و صفتش را ذکر کرده است. این وصیت را امام علی (ع) شب دوشنبه (روز وفات) بعد از رزیۀ خمیسِ معروف، املاء نمود. عن أمير المؤمنين قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله في اللّيلة الّتي كانت فيها وفاته لعليّ عليه السّلام: (يا أبا الحسن أحضر صحيفة ودواة فأملى رسول اللّه صلّى اللّه عليه وآله وصيّته حتّى انتهى إلى هذا الموضع فقال: يا عليّ إنّه سيكون بعدي إثنا عشر إماماً، ومن بعدهم إثنا عشر مهديّا... فإذا حضرته الوفاة فليسلّمها إلى ابنه محمّد المستحفظ من آل محمّد عليهم السّلام، فذلك إثنا عشر إماماً، ثمّ يكون من بعده إثنا عشر مهديّاً؛ فإذا حضرته الوفاة فليسلّمها إلى ابنه أوّل المقرّبين له ثلاثة أسامي اسم كاسمي واسم أبي، و هو عبد اللّه وأحمد والاسم الثّالث المهديّ وهو أوّل المؤمنين). از امير مؤمنان عليه السّلام از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه آن حضرت در همان شبى كه رحلتش واقع شد به على عليه السّلام فرمود: (اى ابا الحسن كاغذ و دواتى بياور و حضرت رسول اكرم (ص) وصيت خود را املاء فرمود و على مى نوشت تا بدين جا رسيد كه فرمود: يا على! بعد از من دوازده امام مى باشند و بعد از آنها دوازده مهدى... و چون وفات او برسد آن (خلافت) را به فرزندش محمد كه مستحفظ از آل محمّد (ص) است، تسليم مى كند، و ايشان دوازده امامند. بعد از آن دوازده مهدى مى باشند. پس وقتى كه وفات او رسید آن (خلافت) را به فرزندش كه نخستین مهديین است مى سپارد، و براى او سه نام است؛ یک نامش مانند نام من، و نام ديگرش نام پدر من است و آنها عبد الله و احمد هستند، و نام سوّمين مهدى است و او اوّلين مؤمنان است).غیبت شیخ طوسی - متن عربی فارسی ص 300. و بر وجوب وصيت اگر کسی را مرگ فرا رسید، با این آیه احتجاج می کنیم: (كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِينَ).البقرة:180. (به شما دستور داده شده که چون یکی از شما را مرگ فرا رسد، برای پدر و مادر و خویشاوندان به آنچه شایسته عدل است، وصیت کند، این کار سزاوار مقام پرهیزکاران است). و معمولاً این اشکال مطرح می شود، و پاسخ به آن، بدین شکل است: (خیر) در قرآن اعم از مال است و فقط مربوط به مال نمی شود. خداوند بلند مرتبه فرمود: (يُؤتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ).البقرة:269. ([خدا] به هر كس كه بخواهد حكمت مى ‏بخشد، و به هر كس حكمت داده شود، به يقين‏، خيرى فراوان داده شده است‏؛ و جز خردمندان‏، كسى پند نمى‏ گيرد). و در اين آيه خداوند متعال، همچنین علم و حکمت را خیر فراوان بیان می فرماید و خیر تنها به مال تلقی نمی شود، بلکه آن اعم از مال است. و آیا خیری فراوان تر از خلافت خدا بر زمین وجود دارد؟