بررسی《کسی ک مرا دید پدر را دیده است》

اینکه عیسیٰ گفت: (کسی که مرا دید، پدر را دیده است.) (یوحنا ۱۴: ۹)، به این معنی نیست که او خداست!
.
باید به چند نکته دقت کنیم:  
.
اول: خدا دیدنی نیست؛ پس از این سخن عیسی که گفت: «کسی که مرا دید، پدر را دیده است»، نمی‌شه نتیجه گرفت که عیسی خداست؛ آیا مردم وقتی عیسی رو می‌دیدن حقیقتا با خدا روبرو می‌شدن؟ پاسخ در کتاب مقدسه:
.
(و گفت روی مرا نمی‌توانی دید، زیرا انسان نمی‌تواند مرا ببیند و زنده بماند.) (خروج ۳۳: ۲۰).
.
(باری پادشاه سرمدی و باقی و نادیده را، خدای حکیم وحید را اکرام و جلال تا ابدالاباد باد. آمین.) (۱تیموتائوس ۱: ۱۷).
.
پس هیچ کسی خدا رو ندیده پس چطور عیسی می‌تونه همون خدا باشه درحالیکه خدا قابل دیدن نیست و یوحنای رسول تاکید کرده کسی او رو ندیده:
.
(کسی هرگز خدا را ندید؛ اگر یکدیگر را محبت نماییم، خدا در ما ساکن است و محبت او در ما کامل شده است.) (۱یوحنا ۴: ۱۲).
.
دوم: اینکه اینکه عیسیٰ گفت: (کسی که مرا دید، پدر را دیده است.) (یوحنا ۱۴: ۹)، به این معنی نیست که او برابر با پدره؛ چرا؟
.
چون: خودش گفت: (پدر بزرگتر از من است.)(یوحنا ۱۴: ۲۸)؛ پدر بزرگتر از عیسی است! پس چطور او می‌تونه همذات با پدر باشه؟!!
.
چون: علم عیسی محدود بود و عالِم مطلق نبود: (ولی از آن روز و ساعت غیر از پدر هیچ کس اطلاع ندارد، نه فرشتگان در آسمان و نه پسر هم.)(مرقس ۱۳: ۳۲) پس چطور او می‌تونه همذات با پدر باشه؟!!
.
پس خدا بودن عیسی محاله!
 

سوم: اما به متن رجوع می‌کنیم:
.
(۹ عیسی بدو گفت: «ای فیلیپس در این مدت با شما بوده‌ام، آیا مرا نشناخته‌ای؟ کسی که مرا دید، پدر را دیده است. پس چگونه تو می‌گویی پدر را به ما نشان ده؟ ۱۰ آیا باور نمی‌کنی که من در پدر هستم و پدر در من است؟ سخن‌هایی که من به شما می‌گویم از خود نمی‌گویم، لکن پدری که در من ساکن است، او این اعمال را می‌کند) (یوحنا، فصل ۱۴).
.
در تورات می‌خونیم: (پس خدا آدم را بصورت خود آفرید. او را بصورت خدا آفرید. ایشان را نر و ماده آفرید.)(پیدایش ۱: ۲۷).
.
انسان اساساً بر معرفت خدا سرشته شده، چون بر صورت و شکل خدا خلق ‌شده؛ یعنی انسان تجلی خدا در عوالم آفرینشه و همون‌طور که می‌دونیم صورت و شکل هر چیز تا اندازه‌ای حکایتگر و بیانگر حقیقت اون چیزه؛ به عبارتی دیگه انسان تجلی لاهوت در مخلوقاته و فطرت انسان، این قابلیت رو به او می‌ده که خدا در خلق بشه.
.
انبیای الهی از انسانیت خودشون فاصله نگرفتند و فطرتشون رو به این دنیا آلوده نکردند اونها صورت خدا در بین خلق بودند.
.
عیسی مواظب فطرت و انسانیتش بود پس تونست تجلی پدر در خلق باشه و منعکس کنندۀ اوصاف خدا در بین خلق باشه. خدا از طریق چنین اشخاصی مردمی که از یاد او غافل شدن رو بیدار می‌کنه و گمشدگان رو به سمت خودش باز می‌آره! کلام این اشخاص کلام پدر هست و اعمالشون اعمال پدره؛ این اشخاص همچون آینه‌ای پاک هستند که تصویر آفتاب رو منعکس می‌کنند انگار وقتی شخصی این آینه رو می‌بینه آفتاب رو می‌بینه و از پرتو زیبای او مستفیض می‌شه.
.
پس او خدا یا همذات پدر نبود بلکه او وجه پدر در بین خلق بود و خدا از طریق او عمل می‌کرد.