جوانان احمد الحسن
وصی و فرستاده امام مهدی علیه السلامچگونه یکی از اون ۲۴ شیخ که بره و شیر رمز گونه بهش اشاره داره خودش رو مخاطب قرار میده ؟
مسیحی: شما گفتین بره رمزی برای یکی از اون ۲۴ پیر هست، پس چطور یکی از اون ۲۴ پیر که بره و شیر رمزی برا او هستند، خودش رو مخاطب قرار میده؟ این تناقض در تفسیر شماست و باطله (به مکاشفه ۵: ۸-۹ رجوع کنید).
یمانی: پاسخ این اشکال رو پیشتر احمد الحسن فرمودند: (اما این سخن شما: «در اینکه یکی از بیست و چهار پیر، همان کسی است که رمزگونه بره و شیر توصیف شده است، اشکالی وجود دارد؛ پس چگونه خودش را مورد خطاب قرار میدهد؟» این درحقیقت اشکالی محسوب نمیشود؛ به این دلیل که ما دربارهی رؤیا سخن میگوییم. اشکالی ندارد که یکی از آن پیرهای بیست و چهارگانه که از یک سو به رمز به بره و از سوی دیگر به شیر توصیف شده است، مورد خطاب قرار گیرد.... تا انتها؛ که اگر این اشکال صحیح میبود، قطعاً نقض رؤیا صحیح میشد؛ چرا که کسی که غالب شد و شایستگی بازگشایی کتاب را پیدا کرد، به شیر توصیف شده است، سپس بیان شده است کسی که کتاب را گرفته است، همان برهی ذبح شده میباشد:
.
«اینک، آن شیری که از سِبط یهودا و ریشهی داوود است، غالب آمده تا کتاب و هفت مُهرش را بگشاید. ۶ و به ناگاه دیدم در میان تخت و آن چهار حیوان و در وسط شیوخ، برّهای چون ذبح شده ایستاده است و هفت شاخ و هفت چشم دارد که هفت روح خدایند که به تمامی جهان فرستاده میشوند. ۷ پس آمد و کتاب را از دست راست تختنشین گرفت».
.
بنابراین برهی ذبح شده و شیر برای اشاره به کسی است که چیره شد و شایستگی این را داشت که کتاب را بگیرد و مهرهایش را بگشاید؛ و او یکی از بیست و چهار شیخ میباشد. در جایگاهِ کسی که نیازمند نیرو، شجاعت و اخلاص میباشد، با رمز شیر به او اشاره و در جایگاه گرفتن مُهرهایی که نیازمند به قربانی شدن میباشد، به رمز با برهی ایستاده ـکه گویی ذبح شدهـ به او اشاره شده است. هر دو شخصیت، به یک شخص اختصاص دارد و منافاتی بین این دو نمیباشد؛ از این جهت که نیرومند بودن روح در نتیجهی قربانی شدن، اخلاص و صبر بر مظلومیت و ستمدیدگی است.)(سیزدهمین حواری).
.
همچنین تبیین کرده بودند: (اما اینکه آنان برای او (به سجده) در افتادند و با او سخن گفتند و.... سایر موارد؛ اینکه آنان (به سجده) در افتادند، به معنای این است که آنان برای او آمادهسازی و مقدمهچینی کردند و به نتیجه و فرجام یعنی پیاده شدن حاکمیت خداوند در زمینش، ایمان داشتند.)(سیزدهمین حواری).