کسانی که نسبت به حقیقت جاهلند می گویند که گناهان را خدا می بخشد ولیكن آثارشان باقی می ماند ، و نفس را به تخته تشبیه کرده و گناهان را به میخ هایی که در آن کوبیده شده اند و می گویند میخ ها که برداشته شوند ، اثرشان باقی خواهد ماند.

 آنها می گویند که اگر گناهان بخشیده شوند ، اثرشان باقی می ماند.

می گویم و حق را به شما می گویم ، شما سخت در اشتباه اید. چرا درباره ی چیزی که نسبت به آن شناخت ندارید صحبت می كنید ؟ چرا درِ ملکوت را به روی توبه كنندگان می بندید ؟

کسی که میخ ها را بر تخته کوبید ، همان خالق تخته نیست که بتواند آن را همانگونه که بود به حالت اول برگرداند. اما کسی که گناهان را می بخشد خداوندِ هستی است که نفس را آفرید و او قادر به همه چیز است. قادر است نفس را همانگونه که بود به حالت اول برگرداند

اگر بنده ای به درگاه خدا توبه كند ، پس خداوند به آن فرشتگانی که آن گناهان را نوشته اند فراموشی می دهد ، و زمین که شاهد گناه و معصیت بنده ی خدا بود را فراموشی می دهد ، و اثر هر گناهی را از نفس آن بنده ی مؤمن مخلص و توبه كننده بر می دارد.

 آری ، آن را  مانند روزی که به دنیا آمد بر می گرداند.

 سرشت پاک و با اخلاص ، نه گناهی و نه اثری و نه کسی که آن را به یاد آورد.

خطبه موحد ، ص 18