نام کتاب : المتشابهات (متشابهات)تاریخ انتشار : ۲۰۰۵ – ۲۰۰۱

 

وعن أبي جعفر في قوله: ﴿وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ﴾ ، قال: (هم الأئمة المعصومون ع ) .

از امام باقر ع در تفسیر این آیه که می‌فرماید: ﴿ و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كسانى‏ اند كه [مى‏ توانند درست و نادرست] آن را دريابند ﴾  روایت شده که فرمودند: (ائمه به طور خاص می باشند).

والأحاديث كثيرة جداً في هذا الباب، ومنها يتبين أن تفسير أو تأويل متشابه القرآن علم قد خُص به الأئمة من أوصياء الرسول ص إلى يوم القيامة، ولا يوجد عند غيرهم أبداً إلا أن يكون مأخوذاً عنهم ع.

احادیث زیادی در این باب وجود دارد و از خلال آن‌ها روشن می‌شود که تفسیر یا تأویل متشابه قرآن، علمی است مختص به ائمه‌ی اطهار که اوصیای رسول الله ص تا روز قیامت می‌باشند و نزد غیر از آن‌ها هرگز یافت نمی‌شود مگر اینکه از اهل بیت ع گرفته شده باشد.

بل إن القرآن كله محكم عند الأئمة ع فلا يوجد متشابه عندهم ع ؛ لأن المتشابه ما تشابه على صاحبه، وأهل البيت ع لا يشتبه عليهم القرآن فهم ترجمانه بعد الرسول محمد ص .

بلکه قرآن همه، نزد ائمه محکم است و متشابه‌ای نزد آن‌ها وجود ندارد چون متشابه امری است که بر صاحب آن مشتبه شده است و اهل بیت ع قرآن بر آن‌ها مشتبه نمی‌شود چون ترجمان آن بعد از رسول خدا ص هستند.